Π§ΠΈΡ‚Π°ΠΉΡ‚Π΅ ΠΊΠ½ΠΈΠ³ΠΈ ΠΎΠ½Π»Π°ΠΉΠ½ Π½Π° Bookidrom.ru! БСсплатныС ΠΊΠ½ΠΈΠ³ΠΈ Π² ΠΎΠ΄Π½ΠΎΠΌ ΠΊΠ»ΠΈΠΊΠ΅

Π§ΠΈΡ‚Π°Ρ‚ΡŒ ΠΎΠ½Π»Π°ΠΉΠ½ Β«Π₯Ρ€ΠΎΠ½ΠΈΠΊΠ° Адама БрСмСнского ΠΈ ΠΏΠ΅Ρ€Π²Ρ‹Π΅ христианскиС миссионСры Π² Π‘ΠΊΠ°Π½Π΄ΠΈΠ½Π°Π²ΠΈΠΈΒ». Π‘Ρ‚Ρ€Π°Π½ΠΈΡ†Π° 50

Автор Π’Π»Π°Π΄ΠΈΠΌΠΈΡ€ Π Ρ‹Π±Π°ΠΊΠΎΠ²

82

Non, sua regna mihi ut cedant, hoc consulo, credat, / Sed quo plasma Dei lucrifcare queam (стихи 103–104).

83

…dapibus iuvatus et armis… (стих 107).

84

Ecce volant centum per Rheni fumina puppes, / Velaque candidolis consotiata modis, / Denorum populis oneratae munere, nec non / Heroldum regem prima carina vehit… (стихи 287–290).

85

Credo Deum verum, respuo sculpta manus (стих 346).

86

Regis honoratos proceres revelantque decorant, / Ast alios plures turba levavit aquis (cΡ‚ΠΈΡ…ΠΈ 355–356).

87

Interea Heroldus cum talia cerneret hospes, / Multimoda versat pectore consilia (стихи 567–568).

88

Caesar at ipse manus manibus suscepit honestis; / Iunguntur Francis Denica regna piis (стихи 605–606).

89

Heroldus dapibus variisque refertus et armis (стих 631).

90

«А ΠΏΡ€ΠΈ Π΄Π²ΠΎΡ€Π΅ самого короля ΠΈ сын, ΠΈ плСмянник / Π‘Ρ‚Ρ€Π°ΠΆΠ°ΠΌΠΈ Π½Ρ‹Π½Π΅ стоят, Ρ„Ρ€Π°Π½ΠΊΠΎΠ² порядки храня» (Filius atque nepos ipsius re gis in aula / Excubiis vigilant, Francica iura colunt, стихи 629–630).

91

Tu retines Christi nomine cuncta pater (стих 638).

92

Angenendt 1984. S. 215–223.

93

Astronomus. S. 357. Anm. 309; Wood 1987. P. 36–38.

94

ARF. 814. P. 141: …Herioldus rebus suis difdens ad imperatorem venit et se in manus illius commendavit; quem ille susceptum in Saxoniam ire et oportunum tempus exspectare iussit, quo ei… auxilium ferre potuisset (Β«Π₯Π°Ρ€Π°Π»ΡŒΠ΄, ΠΎΡ‚Ρ‡Π°ΡΠ²ΡˆΠΈΡΡŒ, ΠΏΡ€ΠΈΠ±Ρ‹Π» ΠΊ ΠΈΠΌΠΏΠ΅Ρ€Π°Ρ‚ΠΎΡ€Ρƒ ΠΈ сдСлался Π΅Π³ΠΎ вассалом (Π±ΡƒΠΊΠ².: ΠΏΠ΅Ρ€Π΅Π΄Π°Π» сСбя Π² Π΅Π³ΠΎ Ρ€ΡƒΠΊΠΈ. β€“ Π’. Π . ). Он принял Π΅Π³ΠΎ ΠΈ ΠΏΠΎΠ²Π΅Π»Π΅Π» Π΅ΠΌΡƒ ΠΎΡ‚ΠΏΡ€Π°Π²ΠΈΡ‚ΡŒΡΡ Π² Баксонию ΠΈ ΠΆΠ΄Π°Ρ‚ΡŒ подходящСго Π²Ρ€Π΅ΠΌΠ΅Π½ΠΈ, ΠΊΠΎΠ³Π΄Π° он… сумССт ΠΎΠΊΠ°Π·Π°Ρ‚ΡŒ Π΅ΠΌΡƒ ΠΏΠΎΠΌΠΎΡ‰ΡŒΒ»). Π’ Β«Π€ΡƒΠ»ΡŒΠ΄ΡΠΊΠΈΡ… Π°Π½Π½Π°Π»Π°Ρ…Β» (ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€Ρ‹Π΅ – Π½Π°ΠΏΠΎΠΌΠ½ΠΈΠΌ – Π΄ΠΎ 838 Π³. зависимы ΠΎΡ‚ Β«Π‘ΠΎΠ»ΡŒΡˆΠΈΡ… королСвских Π°Π½Π½Π°Π»ΠΎΠ²Β») ΠΏΡ€ΠΈΠ²Π΅Π΄Π΅Π½Π½ΠΎΠ΅ сообщСниС отсутствуСт.

95

Astronomus. 24. S. 356: Eodem etiam tempore Herioldus, ad quem summa regni Danorum pertinere videbatur et qui pridem a fliis Godefridi regno pulsus fuerat, ad imperatorem Hludouuicum confugium fecit et iuxta morem Francorum manibus illius se tradidit. Quem rex susceptum in Saxoniam ire iussit et tempus, quo ei auxilium ferre posset ad recuperationem sui principatus, ibidem operiri (Β«Π’ Ρ‚ΠΎ ΠΆΠ΅ врСмя Π₯Π°Ρ€Π°Π»ΡŒΠ΄, ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€ΠΎΠΌΡƒ ΠΏΡ€ΠΈΠ½Π°Π΄Π»Π΅ΠΆΠ°Π»Π° Π²Ρ‹ΡΡˆΠ°Ρ Π²Π»Π°ΡΡ‚ΡŒ Π² Π”Π°Π½ΠΈΠΈ ΠΈ ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€ΠΎΠ³ΠΎ Π½Π΅Π΄Π°Π²Π½ΠΎ ΠΈΠ·Π³Π½Π°Π»ΠΈ ΠΈΠ· королСвства ΡΡ‹Π½ΠΎΠ²ΡŒΡ Π“ΠΎΡ‚Ρ„Ρ€ΠΈΠ΄Π° (Π“ΠΎΡ‚Ρ‚Ρ€ΠΈΠΊΠ°. β€“ Π’. Π .), Π±Π΅ΠΆΠ°Π» ΠΊ ΠΈΠΌΠΏΠ΅Ρ€Π°Ρ‚ΠΎΡ€Ρƒ Π›ΡŽΠ΄ΠΎΠ²ΠΈΠΊΡƒ ΠΈ, ΠΏΠΎ франкскому ΠΎΠ±Ρ‹Ρ‡Π°ΡŽ, ΠΏΠ΅Ρ€Π΅Π΄Π°Π» сСбя Π² Π΅Π³ΠΎ Ρ€ΡƒΠΊΠΈ (Ρ‚ΠΎ Π΅ΡΡ‚ΡŒ сдСлался Π΅Π³ΠΎ вассалом. β€“ Π’. Π .). Π˜ΠΌΠΏΠ΅Ρ€Π°Ρ‚ΠΎΡ€ принял Π΅Π³ΠΎ ΠΈ ΠΏΠΎΠ²Π΅Π»Π΅Π» Π΅ΠΌΡƒ ΠΎΡ‚ΠΏΡ€Π°Π²ΠΈΡ‚ΡŒΡΡ Π² Баксонию ΠΈ Ρ‚Π°ΠΌ ΠΎΠΆΠΈΠ΄Π°Ρ‚ΡŒ Ρ‚ΠΎ врСмя, ΠΊΠΎΠ³Π΄Π° ΠΎΠ½ сумССт ΠΎΠΊΠ°Π·Π°Ρ‚ΡŒ Π΅ΠΌΡƒ ΠΏΠΎΠΌΠΎΡ‰ΡŒ Π² Π²ΠΎΠ·Π²Ρ€Π°Ρ‰Π΅Π½ΠΈΠΈ Π΅Π³ΠΎ королСвства»).

96

Teganus. 33. S. 220: Sequenti vero anno erat in palatio regio Ingilenheim, et ibi ad eum venit Heriolt de Danais, quem domnus imperator elevavit de sacro fonte baptismatis, et uxorem elevavit de fonte domna Iudith augusta. Tunc domnus imperator magnam partem Fresonum dedit ei, et donis honorifcis ornavit eum, et cum legatis suis dimisit eum ire cum pace.

97

Astronomus. 40. S. 432: Necnon et Herioldus a Nordmanniae partibus cum uxore veniens Danorumque non parva manu, Mogon tiaci apud sanctum Albanum cum suis omnibus baptismatis sacri perfusus est unda, plurimisque ab imperatore donatus muneribus. Verens autem piissimus imperator, ne ob tale factum negaretur ei habitatio soli naturalis, dedit ei quendam comitatum in Frisia, cuius vocabulum est Hriustri, quo se suosque, si necessitas ex igeret, tuto recipere posset.

98

VA. 7. S. 26, 29: Post haec vero contigit, ut Herioldus quidam rex, qui partem tenebat Danorum, ab aliis ipsius provintiae regibus odio et inimicitia conventus, regno suo expulsus sit. Qui serenissimum adiit imperatorem Hludowicum, postulans, ut eius auxilio uti mereretur, quo regnum suum denuo evindicare valeret. Qui eum secum detentum tam per se quam per alios ad suscipiendam christianitatem cohortatus, quod scilicet inter eos ita maior familiaritas esse posset, populusque christianus ipsi ac suis promptiori voluntate in adiutorium sic veniret, si uterque unum coleret Deum, tandem gratia divina tribuente ad fdem convertit, et sacro baptismate perfusum ipse de sacro fonte suscepit sibique in flium adoptavit. Quem cum iterum ad sua remittere vellet, ut eius auxilio munitus regni sui fnes repeteret, coepit diligentius quaerere, si quem inveniret sanctae devotionis virum, qui cum eo ire posset eique continuo adhereret feretque illi et suis ad corroborandam suscipiendamque fdem Domini magister doctrinae salutaris… per Dorstatum et vicinia Fresonum transeuntes, ad confnia pervenerunt Danorum. Et quia interdum pacifce in regno suo Herioldus rex consistere non poterat, dedit ei memoratus augustus ultra Albiam benefcium, ut, si quando ei necessarium esset, ibi subsistere posset.

99

ARF. 814, 815. P. 141–142. Π‘ΠΌ. Ρ‚Π°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΏΡ€ΠΈΠΌΠ΅Ρ‡. 42 ΠΊ наст. ΠΎΡ‡Π΅Ρ€ΠΊΡƒ, с. 75.

100

Gesta. I, 15: Per idem tempus Hemmingo rege Danorum mortuo Sigafrid et Anulo, nepotes Godafridi, cum inter se de primatu regni convenire non possent, prelio sceptrum diviserunt. In qua congressione XI milibus hominum interemptis reges ambo ceciderunt, pars Anulonis cruenta victoria potiti Reginfridum et Haraldum in regnum posuerunt. Moxque Reginfridus ab Haraldo pulsus classe piraticam exercuit; Haraldus cum imperatore fedus iniit. Historia Francorum haec plenius exequitur… Eodemque tempore rex Danorum Haraldus a fliis Gotafridi regno spoliatus ad Ludewicum supplex venit. Qui et mox christianae fdei cathecismo imbutus apud Mogontiam cum uxore et fratre ac magna Danorum multitudine baptizatus est. Hunc imperator a sacro fonte suscipiens, cum decrevisset in regnum suum restituere, dedit ei trans Albiam benefcium, fratri eius Horuch, ut piratis obsisteret, partem Fresiae concessit…

101

Skjoldungasaga. S. 122: Haraldus rex Jutiae. Hos secutus est in regno Jutiae Haraldus, qui quo sanguine oriundus fuerit proditum non est. Cujus regni anno 5, circa 815 (secundum nostros), Reinefridus, Gudefridi flius bellum ipsi intulit: sed infeliciter. Haraldus namque eo quod votum de fde christiana suscipienda fecisset, victoriam obtinuit. Profectus igitur est, confecto bello, Haraldus cum uxore et fratris sui flio Hareco ad imperatorem Ludovicum pium, cujus authoritate et auspiciis baptizatus est in urbe Moguntina, cum suis qui aderant omnibus, tempore Pachalii 1, pontifcis Romani. Quo tempore etiam Frisi prΠΆfecturam impetrasse ab imperatore fertur. Haraldus deinde, opera Ansgarii (monachi FranciΠΆ, a Ludovico pio in SaxoniΠΆ quoddam novum cΠΆnobium vocati) quem secum in Daniam revertens adduxerat, multorum an norum [impietatem] sacro fonte ablui curavit. Idem rex postea morbo sublatus est. Is ΠΆdem sacram Slesvigii extrui curavit circa annum Christi 849.

102

Gesta. I, 15, 21, 28, 37 et alias.

103

Gesta. I, 48, 52.

104

Gesta. I, 57.

105

ARF. 812. P. 136: Nec multo post Hemmingus Danorum rex defunctus nuntiatur. Cui cum Sigifridus nepos Godofridi regis et Anulo nepos Herioldi, et ipsius regis, succedere voluissent neque inter eos, uter regnare deberet, convenire potuisset, comparatis copiis et commisso proelio ambo moriuntur. Pars tamen Anulonis adepta victoriam fratres eius Herioldum et Reginfridum reges sibi constituit; quam necessario pars victa secuta eosdem sibi regnare non abnuit. In eo proelio XDCCCCXL viri cecidisse narrantur.

106

AF. 812. P. 19: Hemmingo Danorum rege defuncto Sigifridus nepos Godafridi regis et Anulo nepos Herioldi succedere volentes, cum inter eos de primatu convenire non posset, commisso proelio ambo moriuntur. Pars tamen Anulonis adepta victoriam Herioldum et Reginfridum fratres eius reges sibi constituit; quod necessario pars victa consensit. In eo proelio X milia DCCCCXL viri cecidisse referuntur.

107

Π‘ΠΌ. ΡΠΎΠΎΡ‚Π²Π΅Ρ‚ΡΡ‚Π²ΡƒΡŽΡ‰ΡƒΡŽ ΡΡ‚Π°Ρ‚ΡŒΡŽ Π² ΠΈΠΌΠ΅Π½Π½ΠΎΠΌ ΡƒΠΊΠ°Π·Π°Ρ‚Π΅Π»Π΅: ARF. P. 195.

108

ARF. 814. P. 141.

109

AF. 815. P. 20: Exercitus Francorum a Hludowico imperatore ad auxilium Herioldo Danorum regi ferendum contra flios Godafridi in Nordmanniam missus… (Β«Π˜ΠΌΠΏΠ΅Ρ€Π°Ρ‚ΠΎΡ€ Π›ΡŽΠ΄ΠΎΠ²ΠΈΠΊ послал франкскоС войско Π² ΠΠΎΡ€Π΄ΠΌΠ°Π½Π½ΠΈΡŽ (Π”Π°Π½ΠΈΡŽ. β€“ Π’. Π . ) Π½Π° ΠΏΠΎΠΌΠΎΡ‰ΡŒ датскому ΠΊΠΎΡ€ΠΎΠ»ΡŽ Π₯Π°Ρ€Π°Π»ΡŒΠ΄Ρƒ ΠΏΡ€ΠΎΡ‚ΠΈΠ² сыновСй Π“ΠΎΡ‚Ρ„Ρ€ΠΈΠ΄Π°Β»).

110

Gesta. S. 21. Anm. 4.

111

A F. 850. P. 39: Roric natione Nordmannus, qui temporibus Hludowici imperatoris cum fratre Herialdo vicum Dorestadum iure benefcii tenuit…

112

О Ρ‚ΠΎΠΌ, Ρ‡Ρ‚ΠΎ Π²Ρ‚ΠΎΡ€ΠΎΠΉ Π₯Π°Ρ€Π°Π»ΡŒΠ΄ Π±Ρ‹Π» Π±Ρ€Π°Ρ‚ΠΎΠΌ Π ΠΎΡ€ΠΈΠΊΠ° Ѐрисландского, ΡΠΎΠΎΠ±Ρ‰Π°ΡŽΡ‚ Ρ‚Π°ΠΊΠΆΠ΅ Β«ΠšΡΠ°Π½Ρ‚Π΅Π½ΡΠΊΠΈΠ΅ Π°Π½Π½Π°Π»Ρ‹Β» (ΠΈ Ρ‚Π°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΏΠΎΠ΄ 850 Π³.): AX. 850. P. 17.

113

AF. 850. P. 39: Roric natione Nordmannus, qui temporibus Hlu dowici imperatoris cum fratre Herialdo vicum Dorestadum iure benefcii tenuit, post obitum imperatoris defuncto fratre apud Hlutharium, qui patri successit in regno, proditionis crimine falso, ut fama est, insimulatus tentus et in custodiam missus est. Unde fuga lapsus in fdem Hludowici regis orientalium Francorum veniens, cum per annos aliquot ibi moraretur et inter Saxones, qui confnes Nordmannis sunt, mansitaret, collecta Danigenarum non modica manu coepit piraticam exercere et loca regni Hlutharii septentrionalis oceani litoribus contigua vastare. Venitque per ostia Rhe ni fuminis Dorestadum et occupavit eam atque possedit; et cum a Hluthario principe sine periculo suorum non posset expelli, cum consilio senatus legatis mediantibus in fdem receptus est ea condicione, ut tributis ceterisque negotiis ad regis aerarium pertinentibus fdeliter inserviret et piraticis Danorum incursionibus obviando resisteret.

114

AF. 852. P. 41–42: Herialdus Nordmannus, qui superioribus annis iram domini sui Horic Danorum regis fugiens ad regem Hludowicum se contulit et ab eo benigne susceptus baptizatus ac fdei sacramentis imbutus est, cum per plures annos honorifce inter Francos haberetur, tandem principibus borealium partium et custodibus Danici limitis quasi lubricae fdei et molimine proditionis coepit esse suspectus, unde et ab eis occisus est.

115

ΠžΠ΄Π½ΠΎΠ²Ρ€Π΅ΠΌΠ΅Π½Π½ΠΎΡΡ‚ΡŒ получСния ΠΈΠΌΠΈ бСнСфиция, ΠΏΠΎ-Π²ΠΈΠ΄ΠΈΠΌΠΎΠΌΡƒ, воспослСдовала ΠΈΠ· Ρ‚ΠΎΠ³ΠΎ, Ρ‡Ρ‚ΠΎ, ΠΏΠΎ ΡΠ²ΠΈΠ΄Π΅Ρ‚Π΅Π»ΡŒΡΡ‚Π²Ρƒ Π°Π½Π½Π°Π»ΠΎΠ², ΠΎΠ½ΠΈ вмСстС Β«Π΄Π΅Ρ€ΠΆΠ°Π»ΠΈ Π² качСствС бСнСфиция ДорСстад».

116

AF. 852. P. 41, adn. s. 854. P. 44, adn. y.

117

Gesta. I, 25, 26, 28.

118

Π‘ΠΌ. Ρ€Π°Π·ΠΌΡ‹ΡˆΠ»Π΅Π½ΠΈΠ΅ Π“. Π’Π°ΠΉΡ†Π° ΠΎΠ± ΡƒΠΏΠΎΡ‚Ρ€Π΅Π±Π»Π΅Π½ΠΈΠΈ Π ΠΈΠΌΠ±Π΅Ρ€Ρ‚ΠΎΠΌ выраТСния trans ΠΈΠ»ΠΈ ultra Albiam: VA. P. 29. N. 3. Π’Π°ΠΌ ΠΆΠ΅ отсылка ΠΊ старой Π»ΠΈΡ‚Π΅Ρ€Π°Ρ‚ΡƒΡ€Π΅, Π³Π΄Π΅ ΠΎΠ±ΡΡƒΠΆΠ΄Π°Π»ΠΎΡΡŒ мСстополоТСниС ΠΏΠΎΠ»ΡƒΡ‡Π΅Π½Π½ΠΎΠ³ΠΎ Π₯Π°Ρ€Π°Π»ΡŒΠ΄ΠΎΠΌ бСнСфиция. Π’ качСствС ΠΎΠ΄Π½ΠΎΠ³ΠΎ ΠΈΠ· источников свСдСний ΠΎ Ρ‚ΠΎΠΌ, Ρ‡Ρ‚ΠΎ Π±Π΅Π½Π΅Ρ„ΠΈΡ†ΠΈΠ΅ΠΌ Π₯Π°Ρ€Π°Π»ΡŒΠ΄Π° Π±Ρ‹Π»Π° ΠΎΠ±Π»Π°ΡΡ‚ΡŒ Π ΡŽΡΡ‚Ρ€ΠΈΠ½Π³Π΅Π½, Π’Π°ΠΉΡ† ΠΎΡˆΠΈΠ±ΠΎΡ‡Π½ΠΎ Π½Π°Π·Ρ‹Π²Π°Π΅Ρ‚ сочинСниС Π’Π΅Π³Π°Π½Π°, Ρ‚ΠΎΠ³Π΄Π° ΠΊΠ°ΠΊ Π² Π΄Π΅ΠΉΡΡ‚Π²ΠΈΡ‚Π΅Π»ΡŒΠ½ΠΎΡΡ‚ΠΈ ΠΏΠΎΠ΄Ρ€Π°Π·ΡƒΠΌΠ΅Π²Π°Π΅ΠΌΠΎΠ΅ ΠΈΠΌ извСстиС ΠΏΡ€ΠΈΠ½Π°Π΄Π»Π΅ΠΆΠΈΡ‚ Астроному (см. Π²Ρ‹ΡˆΠ΅). Π‘Ρ€. Ρ‚Π°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΈΠ·Π΄Π°Π½ΠΈΠ΅ Тития, сдСланноС Π’. Π’Ρ€ΠΈΠ»Π»ΡŒΠΌΠΈΡ…ΠΎΠΌ: Quellen. S. 37. Anm. 44.

119

Π‘Ρ€. сообщСниС Β«Π€ΡƒΠ»ΡŒΠ΄ΡΠΊΠΈΡ… Π°Π½Π½Π°Π»ΠΎΠ²Β» ΠΎ Π ΠΎΡ€ΠΈΠΊΠ΅ Ѐрисландском, ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€Ρ‹ΠΉ «нСсколько Π»Π΅Ρ‚ ΠΆΠΈΠ» Π² Π΅Π³ΠΎ (Π›ΡŽΠ΄ΠΎΠ²ΠΈΠΊΠ° НСмСцкого. β€“ Π’. Π .) владСниях срСди саксов, ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€Ρ‹Π΅ ΡΠΎΡΠ΅Π΄ΡΡ‚Π²ΡƒΡŽΡ‚ с Π½ΠΎΡ€Π΄ΠΌΠ°Π½Π½Π°ΠΌΠΈ (Π΄Π°Ρ‚Ρ‡Π°Π½Π°ΠΌΠΈ. β€“ Π’. Π .)Β» (см. ΠΏΡ€ΠΈΠΌΠ΅Ρ‡. 46 ΠΊ наст. ΠΎΡ‡Π΅Ρ€ΠΊΡƒ, с. 77).

120

Gesta. I, 15: Quae adhuc Dani reposcunt quasi legitima iuris sui.

121

Π‘Ρ€. ΠΏΠΎ ΠΏΠΎΠ²ΠΎΠ΄Ρƒ этого Ρ„Π°ΠΊΡ‚Π° ΡƒΠΏΠΎΠΌΠΈΠ½Π°Π½ΠΈΠ΅ Π­Ρ€ΠΌΠΎΠ»ΡŒΠ΄Π°: «А ΠΏΡ€ΠΈ Π΄Π²ΠΎΡ€Π΅ самого короля ΠΈ сын, ΠΈ плСмянник / Π‘Ρ‚Ρ€Π°ΠΆΠ°ΠΌΠΈ Π½Ρ‹Π½Π΅ стоят, Ρ„Ρ€Π°Π½ΠΊΠΎΠ² порядки храня». Π‘ΠΌ. ΠΏΡ€ΠΈΠΌΠ΅Ρ‡. 23 ΠΊ наст. ΠΎΡ‡Π΅Ρ€ΠΊΡƒ, с. 62. Однако ΡΠΎΠΌΠ½ΠΈΡ‚Π΅Π»ΡŒΠ½ΠΎ, Ρ‡Ρ‚ΠΎΠ±Ρ‹ Π°Π²Ρ‚ΠΎΡ€Ρƒ Β«Π‘Π°Π³ΠΈ ΠΎ Π‘ΠΊΡŒΡ‘Π»ΡŒΠ΄ΡƒΠ½Π³Π°Ρ…Β» Π±Ρ‹Π»ΠΎ извСстно сочинСниС Π­Ρ€ΠΌΠΎΠ»ΡŒΠ΄Π°.

122

VA. 24. P. 52.

123

Svensk Historia. S. 92.

124

MPH. P. 228: Inter haec non lateat regem, quod episcopus noster quem cum egregio monacho, quem nostis, Rodberto ultra mare in evangelium Suigis transmiseram, quomodo venientes nuntii verissime dixerunt, ipsum seniorem Suigorum cuius dudum uxor christiana erat, gratias deo! baptizavit. Cum quo mille homines et septem plebes eandem gratiam mox ut receperunt, quos ceteri indignati interfcere quaerebant; spem habentes iterum reverti omnes cum episcopo, ad tempus locum dederunt. De quorum habitu et reversione ad explorandum missi nuntii cum redunt, quaecumque docent, merito ad vos, veluti ad regem qui me perfecit in evangelio, servus vester certa mandare curabo. Π‘ΠΌ. Ρ‚Π°ΠΊΠΆΠ΅ с. 133, ΠΏΡ€ΠΈΠΌΠ΅Ρ‡. 63.

125

Palme 1962. S. 62–63.

126

ΠŸΡ€ΠΎΠ±Π»Π΅ΠΌΠ° Π²ΠΏΠ΅Ρ€Π²Ρ‹Π΅ поставлСна Н. Π‘Π΅ΠΊΠΌΠ°Π½ΠΎΠΌ: Beckman 1910.