82
Non, sua regna mihi ut cedant, hoc consulo, credat, / Sed quo plasma Dei lucrifcare queam (ΡΡΠΈΡ ΠΈ 103β104).
83
β¦dapibus iuvatus et armisβ¦ (ΡΡΠΈΡ 107).
84
Ecce volant centum per Rheni fumina puppes, / Velaque candidolis consotiata modis, / Denorum populis oneratae munere, nec non / Heroldum regem prima carina vehitβ¦ (ΡΡΠΈΡ ΠΈ 287β290).
85
Credo Deum verum, respuo sculpta manus (ΡΡΠΈΡ 346).
86
Regis honoratos proceres revelantque decorant, / Ast alios plures turba levavit aquis (cΡΠΈΡ ΠΈ 355β356).
87
Interea Heroldus cum talia cerneret hospes, / Multimoda versat pectore consilia (ΡΡΠΈΡ ΠΈ 567β568).
88
Caesar at ipse manus manibus suscepit honestis; / Iunguntur Francis Denica regna piis (ΡΡΠΈΡ ΠΈ 605β606).
89
Heroldus dapibus variisque refertus et armis (ΡΡΠΈΡ 631).
90
Β«Π ΠΏΡΠΈ Π΄Π²ΠΎΡΠ΅ ΡΠ°ΠΌΠΎΠ³ΠΎ ΠΊΠΎΡΠΎΠ»Ρ ΠΈ ΡΡΠ½, ΠΈ ΠΏΠ»Π΅ΠΌΡΠ½Π½ΠΈΠΊ / Π‘ΡΡΠ°ΠΆΠ°ΠΌΠΈ Π½ΡΠ½Π΅ ΡΡΠΎΡΡ, ΡΡΠ°Π½ΠΊΠΎΠ² ΠΏΠΎΡΡΠ΄ΠΊΠΈ Ρ ΡΠ°Π½ΡΒ» (Filius atque nepos ipsius re gis in aula / Excubiis vigilant, Francica iura colunt, ΡΡΠΈΡ ΠΈ 629β630).
91
Tu retines Christi nomine cuncta pater (ΡΡΠΈΡ 638).
92
Angenendt 1984. S. 215β223.
93
Astronomus. S. 357. Anm. 309; Wood 1987. P. 36β38.
94
ARF. 814. P. 141: β¦Herioldus rebus suis difdens ad imperatorem venit et se in manus illius commendavit; quem ille susceptum in Saxoniam ire et oportunum tempus exspectare iussit, quo eiβ¦ auxilium ferre potuisset (Β«Π₯Π°ΡΠ°Π»ΡΠ΄, ΠΎΡΡΠ°ΡΠ²ΡΠΈΡΡ, ΠΏΡΠΈΠ±ΡΠ» ΠΊ ΠΈΠΌΠΏΠ΅ΡΠ°ΡΠΎΡΡ ΠΈ ΡΠ΄Π΅Π»Π°Π»ΡΡ Π΅Π³ΠΎ Π²Π°ΡΡΠ°Π»ΠΎΠΌ (Π±ΡΠΊΠ².: ΠΏΠ΅ΡΠ΅Π΄Π°Π» ΡΠ΅Π±Ρ Π² Π΅Π³ΠΎ ΡΡΠΊΠΈ. β Π. Π . ). ΠΠ½ ΠΏΡΠΈΠ½ΡΠ» Π΅Π³ΠΎ ΠΈ ΠΏΠΎΠ²Π΅Π»Π΅Π» Π΅ΠΌΡ ΠΎΡΠΏΡΠ°Π²ΠΈΡΡΡΡ Π² Π‘Π°ΠΊΡΠΎΠ½ΠΈΡ ΠΈ ΠΆΠ΄Π°ΡΡ ΠΏΠΎΠ΄Ρ ΠΎΠ΄ΡΡΠ΅Π³ΠΎ Π²ΡΠ΅ΠΌΠ΅Π½ΠΈ, ΠΊΠΎΠ³Π΄Π° ΠΎΠ½β¦ ΡΡΠΌΠ΅Π΅Ρ ΠΎΠΊΠ°Π·Π°ΡΡ Π΅ΠΌΡ ΠΏΠΎΠΌΠΎΡΡΒ»). Π Β«Π€ΡΠ»ΡΠ΄ΡΠΊΠΈΡ Π°Π½Π½Π°Π»Π°Ρ Β» (ΠΊΠΎΡΠΎΡΡΠ΅ β Π½Π°ΠΏΠΎΠΌΠ½ΠΈΠΌ β Π΄ΠΎ 838 Π³. Π·Π°Π²ΠΈΡΠΈΠΌΡ ΠΎΡ Β«ΠΠΎΠ»ΡΡΠΈΡ ΠΊΠΎΡΠΎΠ»Π΅Π²ΡΠΊΠΈΡ Π°Π½Π½Π°Π»ΠΎΠ²Β») ΠΏΡΠΈΠ²Π΅Π΄Π΅Π½Π½ΠΎΠ΅ ΡΠΎΠΎΠ±ΡΠ΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΎΡΡΡΡΡΡΠ²ΡΠ΅Ρ.
95
Astronomus. 24. S. 356: Eodem etiam tempore Herioldus, ad quem summa regni Danorum pertinere videbatur et qui pridem a fliis Godefridi regno pulsus fuerat, ad imperatorem Hludouuicum confugium fecit et iuxta morem Francorum manibus illius se tradidit. Quem rex susceptum in Saxoniam ire iussit et tempus, quo ei auxilium ferre posset ad recuperationem sui principatus, ibidem operiri (Β«Π ΡΠΎ ΠΆΠ΅ Π²ΡΠ΅ΠΌΡ Π₯Π°ΡΠ°Π»ΡΠ΄, ΠΊΠΎΡΠΎΡΠΎΠΌΡ ΠΏΡΠΈΠ½Π°Π΄Π»Π΅ΠΆΠ°Π»Π° Π²ΡΡΡΠ°Ρ Π²Π»Π°ΡΡΡ Π² ΠΠ°Π½ΠΈΠΈ ΠΈ ΠΊΠΎΡΠΎΡΠΎΠ³ΠΎ Π½Π΅Π΄Π°Π²Π½ΠΎ ΠΈΠ·Π³Π½Π°Π»ΠΈ ΠΈΠ· ΠΊΠΎΡΠΎΠ»Π΅Π²ΡΡΠ²Π° ΡΡΠ½ΠΎΠ²ΡΡ ΠΠΎΡΡΡΠΈΠ΄Π° (ΠΠΎΡΡΡΠΈΠΊΠ°. β Π. Π .), Π±Π΅ΠΆΠ°Π» ΠΊ ΠΈΠΌΠΏΠ΅ΡΠ°ΡΠΎΡΡ ΠΡΠ΄ΠΎΠ²ΠΈΠΊΡ ΠΈ, ΠΏΠΎ ΡΡΠ°Π½ΠΊΡΠΊΠΎΠΌΡ ΠΎΠ±ΡΡΠ°Ρ, ΠΏΠ΅ΡΠ΅Π΄Π°Π» ΡΠ΅Π±Ρ Π² Π΅Π³ΠΎ ΡΡΠΊΠΈ (ΡΠΎ Π΅ΡΡΡ ΡΠ΄Π΅Π»Π°Π»ΡΡ Π΅Π³ΠΎ Π²Π°ΡΡΠ°Π»ΠΎΠΌ. β Π. Π .). ΠΠΌΠΏΠ΅ΡΠ°ΡΠΎΡ ΠΏΡΠΈΠ½ΡΠ» Π΅Π³ΠΎ ΠΈ ΠΏΠΎΠ²Π΅Π»Π΅Π» Π΅ΠΌΡ ΠΎΡΠΏΡΠ°Π²ΠΈΡΡΡΡ Π² Π‘Π°ΠΊΡΠΎΠ½ΠΈΡ ΠΈ ΡΠ°ΠΌ ΠΎΠΆΠΈΠ΄Π°ΡΡ ΡΠΎ Π²ΡΠ΅ΠΌΡ, ΠΊΠΎΠ³Π΄Π° ΠΎΠ½ ΡΡΠΌΠ΅Π΅Ρ ΠΎΠΊΠ°Π·Π°ΡΡ Π΅ΠΌΡ ΠΏΠΎΠΌΠΎΡΡ Π² Π²ΠΎΠ·Π²ΡΠ°ΡΠ΅Π½ΠΈΠΈ Π΅Π³ΠΎ ΠΊΠΎΡΠΎΠ»Π΅Π²ΡΡΠ²Π°Β»).
96
Teganus. 33. S. 220: Sequenti vero anno erat in palatio regio Ingilenheim, et ibi ad eum venit Heriolt de Danais, quem domnus imperator elevavit de sacro fonte baptismatis, et uxorem elevavit de fonte domna Iudith augusta. Tunc domnus imperator magnam partem Fresonum dedit ei, et donis honorifcis ornavit eum, et cum legatis suis dimisit eum ire cum pace.
97
Astronomus. 40. S. 432: Necnon et Herioldus a Nordmanniae partibus cum uxore veniens Danorumque non parva manu, Mogon tiaci apud sanctum Albanum cum suis omnibus baptismatis sacri perfusus est unda, plurimisque ab imperatore donatus muneribus. Verens autem piissimus imperator, ne ob tale factum negaretur ei habitatio soli naturalis, dedit ei quendam comitatum in Frisia, cuius vocabulum est Hriustri, quo se suosque, si necessitas ex igeret, tuto recipere posset.
98
VA. 7. S. 26, 29: Post haec vero contigit, ut Herioldus quidam rex, qui partem tenebat Danorum, ab aliis ipsius provintiae regibus odio et inimicitia conventus, regno suo expulsus sit. Qui serenissimum adiit imperatorem Hludowicum, postulans, ut eius auxilio uti mereretur, quo regnum suum denuo evindicare valeret. Qui eum secum detentum tam per se quam per alios ad suscipiendam christianitatem cohortatus, quod scilicet inter eos ita maior familiaritas esse posset, populusque christianus ipsi ac suis promptiori voluntate in adiutorium sic veniret, si uterque unum coleret Deum, tandem gratia divina tribuente ad fdem convertit, et sacro baptismate perfusum ipse de sacro fonte suscepit sibique in flium adoptavit. Quem cum iterum ad sua remittere vellet, ut eius auxilio munitus regni sui fnes repeteret, coepit diligentius quaerere, si quem inveniret sanctae devotionis virum, qui cum eo ire posset eique continuo adhereret feretque illi et suis ad corroborandam suscipiendamque fdem Domini magister doctrinae salutaris⦠per Dorstatum et vicinia Fresonum transeuntes, ad confnia pervenerunt Danorum. Et quia interdum pacifce in regno suo Herioldus rex consistere non poterat, dedit ei memoratus augustus ultra Albiam benefcium, ut, si quando ei necessarium esset, ibi subsistere posset.
99
ARF. 814, 815. P. 141β142. Π‘ΠΌ. ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ. 42 ΠΊ Π½Π°ΡΡ. ΠΎΡΠ΅ΡΠΊΡ, Ρ. 75.
100
Gesta. I, 15: Per idem tempus Hemmingo rege Danorum mortuo Sigafrid et Anulo, nepotes Godafridi, cum inter se de primatu regni convenire non possent, prelio sceptrum diviserunt. In qua congressione XI milibus hominum interemptis reges ambo ceciderunt, pars Anulonis cruenta victoria potiti Reginfridum et Haraldum in regnum posuerunt. Moxque Reginfridus ab Haraldo pulsus classe piraticam exercuit; Haraldus cum imperatore fedus iniit. Historia Francorum haec plenius exequiturβ¦ Eodemque tempore rex Danorum Haraldus a fliis Gotafridi regno spoliatus ad Ludewicum supplex venit. Qui et mox christianae fdei cathecismo imbutus apud Mogontiam cum uxore et fratre ac magna Danorum multitudine baptizatus est. Hunc imperator a sacro fonte suscipiens, cum decrevisset in regnum suum restituere, dedit ei trans Albiam benefcium, fratri eius Horuch, ut piratis obsisteret, partem Fresiae concessitβ¦
101
Skjoldungasaga. S. 122: Haraldus rex Jutiae. Hos secutus est in regno Jutiae Haraldus, qui quo sanguine oriundus fuerit proditum non est. Cujus regni anno 5, circa 815 (secundum nostros), Reinefridus, Gudefridi flius bellum ipsi intulit: sed infeliciter. Haraldus namque eo quod votum de fde christiana suscipienda fecisset, victoriam obtinuit. Profectus igitur est, confecto bello, Haraldus cum uxore et fratris sui flio Hareco ad imperatorem Ludovicum pium, cujus authoritate et auspiciis baptizatus est in urbe Moguntina, cum suis qui aderant omnibus, tempore Pachalii 1, pontifcis Romani. Quo tempore etiam Frisi prΠΆfecturam impetrasse ab imperatore fertur. Haraldus deinde, opera Ansgarii (monachi FranciΠΆ, a Ludovico pio in SaxoniΠΆ quoddam novum cΠΆnobium vocati) quem secum in Daniam revertens adduxerat, multorum an norum [impietatem] sacro fonte ablui curavit. Idem rex postea morbo sublatus est. Is ΠΆdem sacram Slesvigii extrui curavit circa annum Christi 849.
102
Gesta. I, 15, 21, 28, 37 et alias.
103
Gesta. I, 48, 52.
104
Gesta. I, 57.
105
ARF. 812. P. 136: Nec multo post Hemmingus Danorum rex defunctus nuntiatur. Cui cum Sigifridus nepos Godofridi regis et Anulo nepos Herioldi, et ipsius regis, succedere voluissent neque inter eos, uter regnare deberet, convenire potuisset, comparatis copiis et commisso proelio ambo moriuntur. Pars tamen Anulonis adepta victoriam fratres eius Herioldum et Reginfridum reges sibi constituit; quam necessario pars victa secuta eosdem sibi regnare non abnuit. In eo proelio XDCCCCXL viri cecidisse narrantur.
106
AF. 812. P. 19: Hemmingo Danorum rege defuncto Sigifridus nepos Godafridi regis et Anulo nepos Herioldi succedere volentes, cum inter eos de primatu convenire non posset, commisso proelio ambo moriuntur. Pars tamen Anulonis adepta victoriam Herioldum et Reginfridum fratres eius reges sibi constituit; quod necessario pars victa consensit. In eo proelio X milia DCCCCXL viri cecidisse referuntur.
107
Π‘ΠΌ. ΡΠΎΠΎΡΠ²Π΅ΡΡΡΠ²ΡΡΡΡΡ ΡΡΠ°ΡΡΡ Π² ΠΈΠΌΠ΅Π½Π½ΠΎΠΌ ΡΠΊΠ°Π·Π°ΡΠ΅Π»Π΅: ARF. P. 195.
108
ARF. 814. P. 141.
109
AF. 815. P. 20: Exercitus Francorum a Hludowico imperatore ad auxilium Herioldo Danorum regi ferendum contra flios Godafridi in Nordmanniam missusβ¦ (Β«ΠΠΌΠΏΠ΅ΡΠ°ΡΠΎΡ ΠΡΠ΄ΠΎΠ²ΠΈΠΊ ΠΏΠΎΡΠ»Π°Π» ΡΡΠ°Π½ΠΊΡΠΊΠΎΠ΅ Π²ΠΎΠΉΡΠΊΠΎ Π² ΠΠΎΡΠ΄ΠΌΠ°Π½Π½ΠΈΡ (ΠΠ°Π½ΠΈΡ. β Π. Π . ) Π½Π° ΠΏΠΎΠΌΠΎΡΡ Π΄Π°ΡΡΠΊΠΎΠΌΡ ΠΊΠΎΡΠΎΠ»Ρ Π₯Π°ΡΠ°Π»ΡΠ΄Ρ ΠΏΡΠΎΡΠΈΠ² ΡΡΠ½ΠΎΠ²Π΅ΠΉ ΠΠΎΡΡΡΠΈΠ΄Π°Β»).
110
Gesta. S. 21. Anm. 4.
111
A F. 850. P. 39: Roric natione Nordmannus, qui temporibus Hludowici imperatoris cum fratre Herialdo vicum Dorestadum iure benefcii tenuitβ¦
112
Π ΡΠΎΠΌ, ΡΡΠΎ Π²ΡΠΎΡΠΎΠΉ Π₯Π°ΡΠ°Π»ΡΠ΄ Π±ΡΠ» Π±ΡΠ°ΡΠΎΠΌ Π ΠΎΡΠΈΠΊΠ° Π€ΡΠΈΡΠ»Π°Π½Π΄ΡΠΊΠΎΠ³ΠΎ, ΡΠΎΠΎΠ±ΡΠ°ΡΡ ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ Β«ΠΡΠ°Π½ΡΠ΅Π½ΡΠΊΠΈΠ΅ Π°Π½Π½Π°Π»ΡΒ» (ΠΈ ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΏΠΎΠ΄ 850 Π³.): AX. 850. P. 17.
113
AF. 850. P. 39: Roric natione Nordmannus, qui temporibus Hlu dowici imperatoris cum fratre Herialdo vicum Dorestadum iure benefcii tenuit, post obitum imperatoris defuncto fratre apud Hlutharium, qui patri successit in regno, proditionis crimine falso, ut fama est, insimulatus tentus et in custodiam missus est. Unde fuga lapsus in fdem Hludowici regis orientalium Francorum veniens, cum per annos aliquot ibi moraretur et inter Saxones, qui confnes Nordmannis sunt, mansitaret, collecta Danigenarum non modica manu coepit piraticam exercere et loca regni Hlutharii septentrionalis oceani litoribus contigua vastare. Venitque per ostia Rhe ni fuminis Dorestadum et occupavit eam atque possedit; et cum a Hluthario principe sine periculo suorum non posset expelli, cum consilio senatus legatis mediantibus in fdem receptus est ea condicione, ut tributis ceterisque negotiis ad regis aerarium pertinentibus fdeliter inserviret et piraticis Danorum incursionibus obviando resisteret.
114
AF. 852. P. 41β42: Herialdus Nordmannus, qui superioribus annis iram domini sui Horic Danorum regis fugiens ad regem Hludowicum se contulit et ab eo benigne susceptus baptizatus ac fdei sacramentis imbutus est, cum per plures annos honorifce inter Francos haberetur, tandem principibus borealium partium et custodibus Danici limitis quasi lubricae fdei et molimine proditionis coepit esse suspectus, unde et ab eis occisus est.
115
ΠΠ΄Π½ΠΎΠ²ΡΠ΅ΠΌΠ΅Π½Π½ΠΎΡΡΡ ΠΏΠΎΠ»ΡΡΠ΅Π½ΠΈΡ ΠΈΠΌΠΈ Π±Π΅Π½Π΅ΡΠΈΡΠΈΡ, ΠΏΠΎ-Π²ΠΈΠ΄ΠΈΠΌΠΎΠΌΡ, Π²ΠΎΡΠΏΠΎΡΠ»Π΅Π΄ΠΎΠ²Π°Π»Π° ΠΈΠ· ΡΠΎΠ³ΠΎ, ΡΡΠΎ, ΠΏΠΎ ΡΠ²ΠΈΠ΄Π΅ΡΠ΅Π»ΡΡΡΠ²Ρ Π°Π½Π½Π°Π»ΠΎΠ², ΠΎΠ½ΠΈ Π²ΠΌΠ΅ΡΡΠ΅ Β«Π΄Π΅ΡΠΆΠ°Π»ΠΈ Π² ΠΊΠ°ΡΠ΅ΡΡΠ²Π΅ Π±Π΅Π½Π΅ΡΠΈΡΠΈΡ ΠΠΎΡΠ΅ΡΡΠ°Π΄Β».
116
AF. 852. P. 41, adn. s. 854. P. 44, adn. y.
117
Gesta. I, 25, 26, 28.
118
Π‘ΠΌ. ΡΠ°Π·ΠΌΡΡΠ»Π΅Π½ΠΈΠ΅ Π. ΠΠ°ΠΉΡΠ° ΠΎΠ± ΡΠΏΠΎΡΡΠ΅Π±Π»Π΅Π½ΠΈΠΈ Π ΠΈΠΌΠ±Π΅ΡΡΠΎΠΌ Π²ΡΡΠ°ΠΆΠ΅Π½ΠΈΡ trans ΠΈΠ»ΠΈ ultra Albiam: VA. P. 29. N. 3. Π’Π°ΠΌ ΠΆΠ΅ ΠΎΡΡΡΠ»ΠΊΠ° ΠΊ ΡΡΠ°ΡΠΎΠΉ Π»ΠΈΡΠ΅ΡΠ°ΡΡΡΠ΅, Π³Π΄Π΅ ΠΎΠ±ΡΡΠΆΠ΄Π°Π»ΠΎΡΡ ΠΌΠ΅ΡΡΠΎΠΏΠΎΠ»ΠΎΠΆΠ΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΏΠΎΠ»ΡΡΠ΅Π½Π½ΠΎΠ³ΠΎ Π₯Π°ΡΠ°Π»ΡΠ΄ΠΎΠΌ Π±Π΅Π½Π΅ΡΠΈΡΠΈΡ. Π ΠΊΠ°ΡΠ΅ΡΡΠ²Π΅ ΠΎΠ΄Π½ΠΎΠ³ΠΎ ΠΈΠ· ΠΈΡΡΠΎΡΠ½ΠΈΠΊΠΎΠ² ΡΠ²Π΅Π΄Π΅Π½ΠΈΠΉ ΠΎ ΡΠΎΠΌ, ΡΡΠΎ Π±Π΅Π½Π΅ΡΠΈΡΠΈΠ΅ΠΌ Π₯Π°ΡΠ°Π»ΡΠ΄Π° Π±ΡΠ»Π° ΠΎΠ±Π»Π°ΡΡΡ Π ΡΡΡΡΠΈΠ½Π³Π΅Π½, ΠΠ°ΠΉΡ ΠΎΡΠΈΠ±ΠΎΡΠ½ΠΎ Π½Π°Π·ΡΠ²Π°Π΅Ρ ΡΠΎΡΠΈΠ½Π΅Π½ΠΈΠ΅ Π’Π΅Π³Π°Π½Π°, ΡΠΎΠ³Π΄Π° ΠΊΠ°ΠΊ Π² Π΄Π΅ΠΉΡΡΠ²ΠΈΡΠ΅Π»ΡΠ½ΠΎΡΡΠΈ ΠΏΠΎΠ΄ΡΠ°Π·ΡΠΌΠ΅Π²Π°Π΅ΠΌΠΎΠ΅ ΠΈΠΌ ΠΈΠ·Π²Π΅ΡΡΠΈΠ΅ ΠΏΡΠΈΠ½Π°Π΄Π»Π΅ΠΆΠΈΡ ΠΡΡΡΠΎΠ½ΠΎΠΌΡ (ΡΠΌ. Π²ΡΡΠ΅). Π‘Ρ. ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΈΠ·Π΄Π°Π½ΠΈΠ΅ ΠΆΠΈΡΠΈΡ, ΡΠ΄Π΅Π»Π°Π½Π½ΠΎΠ΅ Π. Π’ΡΠΈΠ»Π»ΡΠΌΠΈΡ ΠΎΠΌ: Quellen. S. 37. Anm. 44.
119
Π‘Ρ. ΡΠΎΠΎΠ±ΡΠ΅Π½ΠΈΠ΅ Β«Π€ΡΠ»ΡΠ΄ΡΠΊΠΈΡ Π°Π½Π½Π°Π»ΠΎΠ²Β» ΠΎ Π ΠΎΡΠΈΠΊΠ΅ Π€ΡΠΈΡΠ»Π°Π½Π΄ΡΠΊΠΎΠΌ, ΠΊΠΎΡΠΎΡΡΠΉ Β«Π½Π΅ΡΠΊΠΎΠ»ΡΠΊΠΎ Π»Π΅Ρ ΠΆΠΈΠ» Π² Π΅Π³ΠΎ (ΠΡΠ΄ΠΎΠ²ΠΈΠΊΠ° ΠΠ΅ΠΌΠ΅ΡΠΊΠΎΠ³ΠΎ. β Π. Π .) Π²Π»Π°Π΄Π΅Π½ΠΈΡΡ ΡΡΠ΅Π΄ΠΈ ΡΠ°ΠΊΡΠΎΠ², ΠΊΠΎΡΠΎΡΡΠ΅ ΡΠΎΡΠ΅Π΄ΡΡΠ²ΡΡΡ Ρ Π½ΠΎΡΠ΄ΠΌΠ°Π½Π½Π°ΠΌΠΈ (Π΄Π°ΡΡΠ°Π½Π°ΠΌΠΈ. β Π. Π .)Β» (ΡΠΌ. ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ. 46 ΠΊ Π½Π°ΡΡ. ΠΎΡΠ΅ΡΠΊΡ, Ρ. 77).
120
Gesta. I, 15: Quae adhuc Dani reposcunt quasi legitima iuris sui.
121
Π‘Ρ. ΠΏΠΎ ΠΏΠΎΠ²ΠΎΠ΄Ρ ΡΡΠΎΠ³ΠΎ ΡΠ°ΠΊΡΠ° ΡΠΏΠΎΠΌΠΈΠ½Π°Π½ΠΈΠ΅ ΠΡΠΌΠΎΠ»ΡΠ΄Π°: Β«Π ΠΏΡΠΈ Π΄Π²ΠΎΡΠ΅ ΡΠ°ΠΌΠΎΠ³ΠΎ ΠΊΠΎΡΠΎΠ»Ρ ΠΈ ΡΡΠ½, ΠΈ ΠΏΠ»Π΅ΠΌΡΠ½Π½ΠΈΠΊ / Π‘ΡΡΠ°ΠΆΠ°ΠΌΠΈ Π½ΡΠ½Π΅ ΡΡΠΎΡΡ, ΡΡΠ°Π½ΠΊΠΎΠ² ΠΏΠΎΡΡΠ΄ΠΊΠΈ Ρ ΡΠ°Π½ΡΒ». Π‘ΠΌ. ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ. 23 ΠΊ Π½Π°ΡΡ. ΠΎΡΠ΅ΡΠΊΡ, Ρ. 62. ΠΠ΄Π½Π°ΠΊΠΎ ΡΠΎΠΌΠ½ΠΈΡΠ΅Π»ΡΠ½ΠΎ, ΡΡΠΎΠ±Ρ Π°Π²ΡΠΎΡΡ Β«Π‘Π°Π³ΠΈ ΠΎ Π‘ΠΊΡΡΠ»ΡΠ΄ΡΠ½Π³Π°Ρ Β» Π±ΡΠ»ΠΎ ΠΈΠ·Π²Π΅ΡΡΠ½ΠΎ ΡΠΎΡΠΈΠ½Π΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΡΠΌΠΎΠ»ΡΠ΄Π°.
122
VA. 24. P. 52.
123
Svensk Historia. S. 92.
124
MPH. P. 228: Inter haec non lateat regem, quod episcopus noster quem cum egregio monacho, quem nostis, Rodberto ultra mare in evangelium Suigis transmiseram, quomodo venientes nuntii verissime dixerunt, ipsum seniorem Suigorum cuius dudum uxor christiana erat, gratias deo! baptizavit. Cum quo mille homines et septem plebes eandem gratiam mox ut receperunt, quos ceteri indignati interfcere quaerebant; spem habentes iterum reverti omnes cum episcopo, ad tempus locum dederunt. De quorum habitu et reversione ad explorandum missi nuntii cum redunt, quaecumque docent, merito ad vos, veluti ad regem qui me perfecit in evangelio, servus vester certa mandare curabo. Π‘ΠΌ. ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ Ρ. 133, ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ. 63.
125
Palme 1962. S. 62β63.
126
ΠΡΠΎΠ±Π»Π΅ΠΌΠ° Π²ΠΏΠ΅ΡΠ²ΡΠ΅ ΠΏΠΎΡΡΠ°Π²Π»Π΅Π½Π° Π. ΠΠ΅ΠΊΠΌΠ°Π½ΠΎΠΌ: Beckman 1910.