{297} Antequam ergo de Audefledam subolem haberet, naturales ex concubina, quas genuisset adhuc in Moesia, filias, unam nomine Thindigoto et aliam Ostrogotho. quas mox in Italiam venit, regibus vicinis in coniugio copulavit, id est unam Alarico Vesegotharum et aliam Sigismundo Burgundzonorum. {298} de Alarico ergo natus est Amalaricus. quem avus Theodoricus in annis puerilibus utroque parente orbato dum fovet atque tuetur, comperit Eutharicum Veterici filium Beretmodi et Thorismodi nepotem, Amalorum de stirpe descendentem, in Spania degi, iuvenili aetate prudentia et virtute corporisque integritate pollentem. ad se eum facit venire eique Amalasuentham filiam suam in matrimonio iungit. {299} et ut in plenum suam progeniem dilataret, Amalafridam germanam suam matrem Theodahadi, qui postea rex fuit Africa, regi Vandalorum coniuge dirigit Thrasamundo filiamque eius neptem suam Amalabergam Thuringorum regi consociat Hermmefredo. {300} Pitzamum quoque suum comitem et inter primos electum ad obtinendam Sirmiensem dirigit civitatem. quam ille expulso rege eius Trasarico, filio Trapstilae, retenta eius matre obtinuit inde contra Savinianum Illyricum mag. mil., qui tunc cum Mundone paraverat conflictum, ad civitatem cognomine Margo planum, quae inter Danubium Margumque fluminibus adiacebat, cum duobus milibus ergo peditum; equitibus quingentis in Mundonis solacia {301} veniens Illyricianum exercitum demolivit. nam hic Mundo de Attilanis quondam origine descendens Gepidarum gentem fugiens ultra Danubium in incultis locis sine ullis terrae cultoribus divagatus et plirisque abactoribus scamarisque et latronibus undecumque collectis turrem quae Herta dicitur super Danubii ripam positam occupans ibique agresti ritu praedasque innectens vicinis regem se suis grassatoribus fecerat hunc ergo pene desperatum et iam de traditione sua deliberantem Petza subveniens e manibus {302} Saviniani eripuit, suoque regi Theodorico cum gratiarum actione fecit subiectum. non minore tropeo de Francis per Ibbam, suum comitem, in Galliis adquisivit plus triginta milia Francorum in proelio caesa. nam et Thiudem suum armigerum post mortem Alarici generi tutorem in Spaniae regno Amalarici nepotis constituit. qui Amalaricus in ipsa aduliscentia Francorum fraudibus inretitus regnum cum vita amisit. post quem Thiudis tutor eodem regno ipse invadens, Francorum insidiosam calumniam de {303} Spaniis pepulit, et usque dum viveret, Vesegothas contenuit post quem Thiudigisglosa regnum adeptus, non diu regnans defecit occisus a suis. cui succedens hactenus Agil continet regnum. contra quem Atanagildus insurgens Romani regni concitat vires, ubi et Liberius patricius cum exercitu destinatur. nec fuit in parte occidua gens, quae Theodorico, dum adviveret, aut amicitia aut subiectione non deserviret.
{304} Sed postquam ad senium pervenisset et se in brevi ab hac luce egressurum cognusceret, convocans Gothos comites gentisque suae primates Athalaricum infantulum adhuc vix decennem, filium filiae suae Amalasuenthae, qui Eutharico patre orbatus erat, regem constituit, eisque in mandatis ac si testamentali voce denuntians, ut regem colerent, senatum populumque Romanum amarent principemque {305} Orientalem placatum semper propitiumque haberent post deum. quod praeceptum quamdiu Athalaricus rex eiusque mater adviverent, in omnibus custodientes pene per octo annos in pace regnarunt: quamvis Francis de regno puerili desperantibus, immo in contemptu habentibus bellaque parare molientibus quod pater et avus Gallias occupasset, eis concessit cetera in pace et tranquillitate possessa. dum ergo ad spem iuventutis Athalaricus accederet, tam suam aduliscentiam quam matris viduitatem Orientis principi commendavit, sed in brevi infelicissimus inmatura morte praeventus, rebus humanis excessit {306} tum mater, ne pro sexus sui fragilitate a Gothis sperneretur; secum deliberans, Theodahadum consubrinum suum germanitatis gratia accersitum a Tuscia, ubi privatam vitam degens in laribus propriis erat, in regno locavit qui inmemor, consanguinitatis post aliquantum tempus a palatio Ravennate abstractam in insulam laci Bulsiniensis eam exilio religavit, ubi paucissimos dies in tristitia degens ab eius satellitibus in balneo strangulata est.
{307} Quod dum Iustinianus imperator Orientalis audisset et quasi susceptorum suorum morte ad suam iniuriam redundaret, sic est commotus. eodem namque tempore de Africa Vandalicum cum per fidelissimum suum patricium Belesarium. reportasset triumphum, nec mora in ipso tempore madentibus adhuc armis cruore {308} Vandalico contra Gothos per eundem ducem movit procinctum. qui dux providentissimus haud secus arbitratus Getarum subicere populum, nisi prius nutricem eorum occupasset Siciliam. quod et factum est Trinacriaque ingressus mox Gothi, qui Syracusanum oppidum insidebant, videntes se nihil praevalere cum suo duce Sinderith ultro se Belesario dediderunt, cumque ergo Romanus ductor Siciliam pervasisset, Theodahadus comperiens Evermud generum suum cum exercitu ad fretum, quod inter Campaniam Siciliamque interiacet et de Tyrreni maris sinu vastissimum Adriaticus {309} aestus evolvitur, custodiendum direxit ubi cum Evermud accessisset Regium oppidum, castra composuit nec mora deterioratam causam cernens suorum ad partes victoris paucis et fidelissimis famulis consciis movit, ultroque se Belesarii pedes advolvens Romani regni optat servire principibus. quod Gothorum exercitus sentiens suspectum Theodahadum clamitat regno pellendum et sibi ductorem suum Vitiges, qui armiger eius fuerat, in rege levandum. {310} quod et factum est; et mox in campos Barbaricos Vitiges in regno levatus Romam ingreditur praemissisque Ravenna fidelissimis sibi viris Theodahadi necem demandat qui venientes imperata sibi perficiunt et occiso Theodahado regem qui a rege missus adveniebat et adhuc in campos Barbaricos erat Vitigis populis nuntiat. {311} inter haec Romanus exercitus emenso fireto Campaniam accedens, subversumque Neapolim Romae ingreditur; unde ante paucos dies rex Vitigis egressus, Ravenna profectus, Mathesuentam filiam Amalasuenthae Theodorici quondam regis neptem sibi in matrimonio sociarat. cumque his novis nuptiis delectatus aulam regiam fovit Ravenna, Roma egressus imperialis exercitus munita utriusque Tusciae loca invadit quod cernens per nuntios Vitiges, cum Hunila duce Gothorum manu armis conserta mittit Perusia. {312} ubi dum Magnum comitem cum parvo exercitu residentem obsessione longa evellere cupiunt, superveniente Romano exercitu ipsi evulsi et omnino extincti sunt quod audiens Vitiges ut leo furibundus omnem Gothorum exercitum congregat Ravennaque egressus Romanas urces obsidione longa fatigat sed frustrata eius audacia post quattuordecim menses ab {313} obsidione Romanae urbis aufugit et se ad Ariminensem oppressionem praeparat uncle pari tenore frustratus fugatusque Ravenna se recepit: ubi obsessus nec mora ultro se ad partes dedit victoris cum Mathesuentha iugale regiasque opes. et sic famosum regnum fortissimamque gentem diuque regnantem tandem pene duomillensimo et tricesimo anno victor gentium diversarum Iustinianus imperator per fidelissimum consulem vicit Belesarium, et perductum Vitiges Constantinopolim patricii honore donavit. ubi plus biennio demoratus imperatorisque in affectu coniunctus rebus {314} excessit humanis. Mathesuentham vero iugalem eius fratri suo Germano patricio coniunxit imperator. de quibus post humatum patris Germani natus est filius idem Germanus. in quo coniuncta Aniciorum genus cum Amala stirpe spem adhuc utriusque generi domino praestante promittit.
{315} Haec hucusque Getarum origo ac Amalorum nobilitas et virorum fortium facta. haec laudanda progenies laudabiliori principi cessit et fortiori duci manus dedit, cuius fama nullis saeculis nullisque silebitur aetatibus, sed victor ac triumphator Iustinianus {316} imperator et consul Belesarius Vandalici Africani Geticique dicentur. haec qui legis, scito me maiorum secutum scriptis ex eorum latissima prata paucos flores legisse, unde inquirenti pro captu ingenii mei coronam contexam. nec me quis in favorem gentis praedictae, quasi ex ipsa trahenti originem, aliqua addidisse credat quam quae legi et comperi, nec si tamen cuncta. quae de ipsis scribuntur aut referuntur, complexus sum, nec tantum ad eorum laudem quantum ad laudem eius qui vicit exponens.
1
ΠΠ΅ΠΊΠΎΡΠΎΡΡΠ΅ ΡΡΠΊΠΎΠΏΠΈΡΠΈ ΠΎΠ±ΠΎΠ·Π½Π°ΡΠ°ΡΡ Π΅Π³ΠΎ ΠΏΡΠΎΡΡΠΎ ΠΊΠ°ΠΊ Β«Historia GetarumΒ» ΠΈΠ»ΠΈ Β«Historia GothorumΒ». ΠΠ·Π²Π΅ΡΡΠ½ΠΎ, ΡΡΠΎ Ρ ΠΏΠΈΡΠ°ΡΠ΅Π»Π΅ΠΉ V Π². (Π½Π°ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ, Ρ ΠΡΠΎΠ·ΠΈΡ: Oros., I, 16, 2), Π° ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΈ VI Π². (Π½Π°ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ, Ρ ΠΡΠΎΠΊΠΎΠΏΠΈΡ: Bell. Vand., I, 2, 2; Bell. Goth., I, 24, 30) Π³Π΅ΡΡ ΠΈ Π³ΠΎΡΡ ΡΠ°ΡΡΠΌΠ°ΡΡΠΈΠ²Π°Π»ΠΈΡΡ ΠΊΠ°ΠΊ ΠΎΠ΄Π½ΠΎ ΠΈ ΡΠΎ ΠΆΠ΅ ΠΏΠ»Π΅ΠΌΡ.
2
Π Π·Π°Π³Π»Π°Π²ΠΈΠΈ ΡΠ²ΠΎΠ΅Π³ΠΎ ΡΡΡΠ΄Π° ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½ Π½Π°Π·ΡΠ²Π°Π΅Ρ Π³ΠΎΡΠΎΠ² Π³Π΅ΡΠ°ΠΌΠΈ, ΡΡΠΈΡΠ°Ρ Π³ΠΎΡΠΎΠ² ΠΏΠΎΡΠΎΠΌΠΊΠ°ΠΌΠΈ ΠΏΠ»Π΅ΠΌΠ΅Π½ΠΈ Π³Π΅ΡΠΎΠ².
3
ΠΠ΅ΡΠΎΡΡΠ½ΠΎ, ΠΏΠΎ ΠΏΠ΅ΡΠ²ΠΎΠΌΡ ΡΠΎΠΌΡ ΠΈΠ·Π΄Π°Π½ΠΈΡ ΠΡΡΠ°ΡΠΎΡΠΈ ΠΈΠ·ΡΡΠ°Π» ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½Π° ΠΠΎΠΌΠΎΠ½ΠΎΡΠΎΠ². ΠΠ· ΠΎΡΡΠ΅ΡΠΎΠ², ΠΏΡΠ΅Π΄ΡΡΠ°Π²Π»Π΅Π½Π½ΡΡ ΠΈΠΌ Π² ΠΠΊΠ°Π΄Π΅ΠΌΠΈΡ Π½Π°ΡΠΊ, Π²ΠΈΠ΄Π½ΠΎ, ΠΊΠ°ΠΊ ΡΠ»ΠΈ Π΅Π³ΠΎ ΡΠ°Π±ΠΎΡΡ ΠΏΠΎ ΡΠΎΠ±ΠΈΡΠ°Π½ΠΈΡ ΠΌΠ°ΡΠ΅ΡΠΈΠ°Π»ΠΎΠ² Π΄Π»Ρ Β«ΠΡΠ΅Π²Π½Π΅ΠΉ Π ΠΎΡΡΠΈΠΉΡΠΊΠΎΠΉ ΠΈΡΡΠΎΡΠΈΠΈΒ». Π ΠΎΡΡΠ΅ΡΠ΅ Π·Π° 1752 Π³. ΡΠΎΠΎΠ±ΡΠ°Π΅ΡΡΡ: Β«Π ΠΈΡΡΠΎΡΠΈΠΈ: Π΄Π»Ρ ΡΠΎΠ±ΡΠ°Π½ΠΈΡ ΠΌΠ°ΡΠ΅ΡΠΈΠ°Π»ΠΎΠ² Π² Π ΠΎΡΡΠΈΠΉΡΠΊΠΎΠΉ ΠΈΡΡΠΎΡΠΈΠΈ ΡΠΈΡΠ°Π» ΠΡΠ°Π½ΡΠ°, ΠΡΠ΅ΡΠΎΡΠΈΡ, ΠΡΡΠ°ΡΠΎΡΠΈΡ, ΠΠΎΡΠ½Π°Π½Π΄Π°, ΠΡΠΎΠΊΠΎΠΏΠΈΡ, ΠΠ°Π²Π»Π° ΠΠΈΠ°ΠΊΠΎΠ½Π°, ΠΠΎΠ½Π°ΡΠ°, Π€Π΅ΠΎΡΠ°Π½Π° ΠΡΠΏΠΎΠ²Π΅Π΄Π½ΠΈΠΊΠ° ΠΈ ΠΠ΅ΠΎΠ½Π° ΠΡΠ°ΠΌΠΌΠ°ΡΠΈΠΊΠ°, ΠΈ ΠΈΠ½ΡΡ Β» (Π. Π. ΠΠΎΠΌΠΎΠ½ΠΎΡΠΎΠ², ΠΠΎΠ»Π½ΠΎΠ΅ ΡΠΎΠ±ΡΠ°Π½ΠΈΠ΅ ΡΠΎΡΠΈΠ½Π΅Π½ΠΈΠΉ, Ρ. 6, 1952, ΡΡΡ. 573). Π ΡΠ΅ΠΊΡΡΠ΅ Β«ΠΡΠ΅Π²Π½Π΅ΠΉ Π ΠΎΡΡΠΈΠΉΡΠΊΠΎΠΉ ΠΈΡΡΠΎΡΠΈΠΈΒ» (Π³Π». 2, 3, 5, 9) ΠΠΎΠΌΠΎΠ½ΠΎΡΠΎΠ² Π½Π΅ΡΠΊΠΎΠ»ΡΠΊΠΎ ΡΠ°Π· ΡΠΏΠΎΠΌΠΈΠ½Π°Π΅Ρ ΠΎΠ± ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½Π΅ ΠΈ ΠΈΠ½ΠΎΠ³Π΄Π° Π΄Π°Π΅Ρ Π² ΠΏΠ΅ΡΠ΅Π²ΠΎΠ΄Π΅ ΠΎΡΡΡΠ²ΠΊΠΈ ΠΈΠ· Π΅Π³ΠΎ ΡΠΎΡΠΈΠ½Π΅Π½ΠΈΠΉ.
4
Π‘ΠΏΠΈΡΠΎΠΊ ΠΈΠ·Π΄Π°Π½ΠΈΠΉ Β«RomanaΒ» ΠΈ Β«GeticaΒ» ΡΠΌ., Π½Π°ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ, Π² ΡΠΏΡΠ°Π²ΠΎΡΠ½ΠΈΠΊΠ΅ ΠΠΎΡΡΡ Π°ΡΡΠ° (Aug. Potthast, Bibliotheca historica medii aevi, Berlin. 1896) ΠΏΠΎΠ΄ ΠΈΠΌΠ΅Π½Π΅ΠΌ Iordanes.
5
Iordanis Romana et Getica, recensuit Theodorus Mommsen,β MGH. Auct. antiquiss., t. V, pars 1, Berlin, 1882.
6
ΠΠ°ΡΠΈΠ½ΡΠΊΠΈΠΉ ΡΠ΅ΠΊΡΡ Π΄Π°Π΅ΡΡΡ ΠΏΠΎ ΠΈΠ·Π΄Π°Π½ΠΈΡ ΠΠΎΠΌΠΌΡΠ΅Π½Π°.
7
ΠΠ΅ΠΊΠΎΡΠΎΡΡΠ΅ ΡΡΠΊΠΎΠΏΠΈΡΠΈ ΠΎΠ±ΠΎΠ·Π½Π°ΡΠ°ΡΡ Π΅Π³ΠΎ ΠΏΡΠΎΡΡΠΎ ΠΊΠ°ΠΊ Β«Historia GetarumΒ» ΠΈΠ»ΠΈ Β«Historia GothorumΒ». ΠΠ·Π²Π΅ΡΡΠ½ΠΎ, ΡΡΠΎ Ρ ΠΏΠΈΡΠ°ΡΠ΅Π»Π΅ΠΉ V Π². (Π½Π°ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ, Ρ ΠΡΠΎΠ·ΠΈΡ: Oros., I, 16, 2), Π° ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΈ VI Π². (Π½Π°ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ, Ρ ΠΡΠΎΠΊΠΎΠΏΠΈΡ: Bell. Vand., I, 2, 2; Bell. Goth., I, 24, 30) Π³Π΅ΡΡ ΠΈ Π³ΠΎΡΡ ΡΠ°ΡΡΠΌΠ°ΡΡΠΈΠ²Π°Π»ΠΈΡΡ ΠΊΠ°ΠΊ ΠΎΠ΄Π½ΠΎ ΠΈ ΡΠΎ ΠΆΠ΅ ΠΏΠ»Π΅ΠΌΡ.
8
ΠΡΠΎΡΠΎΠ΅ ΠΏΡΠΎΠΈΠ·Π²Π΅Π΄Π΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½Π°, ΠΏΠΎΡΠ²ΡΡΠ΅Π½Π½ΠΎΠ΅ ΠΈΡΡΠΎΡΠΈΠΈ Π ΠΈΠΌΠ°, ΠΠΎΠΌΠΌΡΠ΅Π½ ΠΊΡΠ°ΡΠΊΠΎ Π½Π°Π·Π²Π°Π» Β«RomanaΒ». ΠΠ°ΠΌΠΈ ΡΠΏΠΎΡΡΠ΅Π±Π»ΡΡΡΡΡ ΡΡΠ»ΠΎΠ²Π½ΡΠ΅ Π½Π°Π·Π²Π°Π½ΠΈΡ Β«RomanaΒ» ΠΈ Β«GeticaΒ», ΠΏΡΠΈΡΠ΅ΠΌ Π² ΡΡΡΡΠΊΠΎΠΌ ΡΠ΅ΠΊΡΡΠ΅ ΠΎΠ½ΠΈ Π½Π΅ ΠΎΡΡΠ°ΠΆΠ°ΡΡ ΠΌΠ½ΠΎΠΆΠ΅ΡΡΠ²Π΅Π½Π½ΠΎΠ³ΠΎ ΡΠΈΡΠ»Π°, ΠΈΠΌΠ΅ΡΡ Π»Π°ΡΠΈΠ½ΡΠΊΡΡ ΡΠΎΡΠΌΡ ΠΈ Π½Π΅ ΡΠΊΠ»ΠΎΠ½ΡΡΡΡΡ.
9
Π Π΄Π°Π½Π½ΠΎΠΉ ΡΡΠ°Π·Π΅ (Get., Β§ 316) Π½Π°ΡΠ΅ΡΠΈΠ΅ quasi ΠΈΠΌΠ΅Π΅Ρ, Π½Π΅ΡΠΎΠΌΠ½Π΅Π½Π½ΠΎ, Π·Π½Π°ΡΠ΅Π½ΠΈΠ΅ Β«ΠΊΠ°ΠΊΒ», Π½ΠΎ Π½Π΅ Β«ΠΊΠ°ΠΊ Π±ΡΒ», Β«ΠΏΠΎΡΡΠΈΒ»; Β«quasi ex ipsa trahenti originemΒ» Π²ΡΡΠ°ΠΆΠ°Π΅Ρ ΡΠΎΠ»ΡΠΊΠΎ ΡΠ°ΠΊΠΎΠΉ ΡΠΌΡΡΠ»: Β«ΠΊΠ°ΠΊ Π²Π΅Π΄ΡΡΠΈΠΉ ΠΏΡΠΎΠΈΡΡ ΠΎΠΆΠ΄Π΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΎΡ ΡΠΎΠ³ΠΎ [Π²ΡΡΠ΅Π½Π°Π·Π²Π°Π½Π½ΠΎΠ³ΠΎ] ΠΏΠ»Π΅ΠΌΠ΅Π½ΠΈΒ», Π½ΠΎ Π½Π΅ Β«ΠΊΠ°ΠΊ Π±Ρ Π²Π΅Π΄ΡΡΠΈΠΉ...Β», ΡΠ΅ΠΌ Π±ΠΎΠ»Π΅Π΅ Π½Π΅ Β«ΠΏΠΎΡΡΠΈ Π²Π΅Π΄ΡΡΠΈΠΉ...Β» ΠΠΈΠΊΠ°ΠΊΠΎΠ³ΠΎ ΠΊΠΎΠ»Π΅Π±Π°Π½ΠΈΡ, Π½ΠΈΠΊΠ°ΠΊΠΎΠΉ Π΄Π²ΡΡΠΌΡΡΠ»Π΅Π½Π½ΠΎΡΡΠΈ Π² ΡΡΠΈΡ ΠΏΡΠΎΡΡΡΡ ΡΠ»ΠΎΠ²Π°Ρ Π½Π΅Ρ. ΠΠΎΠΌΠΌΡΠ΅Π½ ΠΎΡΠΌΠ΅ΡΠΈΠ» Π² ΡΠΊΠ°Π·Π°ΡΠ΅Π»Π΅ Β«Lexica et grammaticaΒ», ΡΡΠΎ ΡΠ»ΠΎΠ²ΠΎ quasi ΠΌΠΎΠΆΠ΅Ρ ΠΎΠ·Π½Π°ΡΠ°ΡΡ Π½Π΅ ΡΠΎΠ»ΡΠΊΠΎ Β«tamquamΒ», Π½ΠΎ ΠΈ Β«utpoteΒ». ΠΠ½, ΠΏΡΠ°Π²Π΄Π°, Π½Π΅ ΡΠΊΠ°Π·Π°Π» ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅ΡΠ° ΠΈΠ· Β§ 316, Π³Π΄Π΅ quasi ΡΠΏΠΎΡΡΠ΅Π±Π»Π΅Π½ΠΎ ΠΈΠΌΠ΅Π½Π½ΠΎ Π² Π·Π½Π°ΡΠ΅Π½ΠΈΠΈ Β«utpoteΒ» Π»ΠΈΠ±ΠΎ Β«sicutΒ», Β«velutΒ», Β«utΒ».
Π£ΠΏΠΎΡΡΠ΅Π±Π»Π΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½ΠΎΠΌ ΡΠ»ΠΎΠ²Π° quasi Π² Β§ 316 ΠΌΠΎΠΆΠ΅Ρ Π±ΡΡΡ ΠΏΡΠΈΡΠ°Π²Π½Π΅Π½ΠΎ ΠΊ ΡΠΏΠΎΡΡΠ΅Π±Π»Π΅Π½ΠΈΡ ΠΈΠΌ ΡΠΎΠ³ΠΎ ΠΆΠ΅ ΡΠ»ΠΎΠ²Π° Π² Get., Β§ 88: Β«ad Eliogabalum quasi ad Antonini filiumΒ», ΠΈΠ»ΠΈ Π² Get., Β§ 160: Β«quasi adunatam Gothis rem publicamΒ». Π―ΡΠ½ΠΎ, ΡΡΠΎ Π² ΡΡΠΈΡ Π΄Π²ΡΡ ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅ΡΠ°Ρ quasi Π½Π΅ ΠΌΠΎΠΆΠ΅Ρ ΠΈΠΌΠ΅ΡΡ Π·Π½Π°ΡΠ΅Π½ΠΈΡ Β«ΠΊΠ°ΠΊ Π±ΡΒ».
10
Π’Π°ΠΊ ΡΡΠΌΠΌΠΈΡΡΠ΅Ρ ΠΈΡ ΠΌΠ½Π΅Π½ΠΈΡ ΠΎ ΠΏΡΠΎΠΈΡΡ ΠΎΠΆΠ΄Π΅Π½ΠΈΠΈ ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½Π° Π. Π€ΡΠΈΠ΄ΡΠΈΡ (ΡΠΌ.: J. Friedrich, Γber die kontroversen Fragen... ΠΠ½Π΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΠΎΠΌΠΌΡΠ΅Π½Π°: Β«stammte Jordanes... von den AlanenΒ», S. 379β380 ΠΈ ΠΠ°ΡΡΠ΅Π½Π±Π°Ρ Π°: Β«Jordanes ein Alane war...Β», S. 380).
11
L. Ranke, Weltgeschichte, 4. Teil, 2. Abt., S. 313.
12
Ed. WΓΆlfflin, Zur LatinitΓ€t des Jordanes, S. 363. β ΠΠ± Β«agrammatusΒ» ΡΠΌ. Π½ΠΈΠΆΠ΅.
13
ΠΠΎ Π²ΡΡΡΠΏΠ»Π΅Π½ΠΈΠΈ β Prooemium β ΠΊ ΡΠ²ΠΎΠ΅ΠΌΡ ΠΈΠ·Π΄Π°Π½ΠΈΡ ΡΡΡΠ΄ΠΎΠ² ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½Π°.
14
Π. Π€ΡΠΈΠ΄ΡΠΈΡ (ΡΠΌ.: J. Friedrich, Γber die kontroversen Fragen..., S. 383) ΠΎΠ±ΡΡΡΠ½ΠΈΠ» ΡΡΡ ΠΌΠ½ΠΈΠΌΡΡ ΠΎΡΠΈΠ±ΠΊΡ ΠΡΠΎΠΊΠΎΠΏΠΈΡ ΡΠ΅ΠΌ, ΡΡΠΎ ΠΠ΅ΡΡΠ° Ρ ΠΎΡΠΎΡΠΎ Π·Π½Π°Π» Π³ΠΎΡΡΠΊΠΈΠΉ ΡΠ·ΡΠΊ: ΠΎΠ΄Π½Π°ΠΆΠ΄Ρ ΠΏΠΎ ΠΏΡΠΈΠΊΠ°Π·Π°Π½ΠΈΡ ΠΠ΅Π»ΠΈΡΠ°ΡΠΈΡ ΠΠ΅ΡΡΠ° ΠΏΠ΅ΡΠ΅Π³ΠΎΠ²Π°ΡΠΈΠ²Π°Π»ΡΡ ΠΏΠΎ-Π³ΠΎΡΡΠΊΠΈ Ρ Π³ΠΎΡΠ°ΠΌΠΈ, Π·Π°ΡΠ΅Π²ΡΠΈΠΌΠΈ Π² Π±Π°ΡΠ½Π΅ ΠΎΡΠ°ΠΆΠ΄Π΅Π½Π½ΠΎΠ³ΠΎ ΠΠ΅Π°ΠΏΠΎΠ»Ρ (Bell. Goth., I, 10, 10β11). Π‘ΠΌ. Β«ΠΠΎΠΌΠΌΠ΅Π½ΡΠ°ΡΠΈΠΉΒ», ΠΏΡΠΈΠΌ. 653.
15
Π ΡΡΠΎΠΉ ΡΠΎΡΠΊΠ΅ Π·ΡΠ΅Π½ΠΈΡ ΠΏΡΠΈΡΠΎΠ΅Π΄ΠΈΠ½ΠΈΠ»ΡΡ ΠΈ Π. Π€ΡΠΈΠ΄ΡΠΈΡ (ΡΠΌ.: J. Friedrich, Γber die kontroversen Fragen..., S. 382), Π³ΠΎΠ²ΠΎΡΡ ΠΎ ΡΠ°ΡΡΠΈΡΠ΅Π½ΠΈΠΈ ΡΠΌΡΡΠ»Π° Π½Π°Π·Π²Π°Π½ΠΈΡ Β«Π³ΠΎΡΒ».
16
ΠΠΎΠΌΠΌΡΠ΅Π½ ΡΠ±Π΅ΠΆΠ΄Π΅Π½, ΡΡΠΎ ΡΠ»ΠΎΠ²ΠΎ Alanoviiamuthis (Β§ 266) Π½Π΅Π΄Π΅Π»ΠΈΠΌΠΎ ΠΈ ΡΠ²Π»ΡΠ΅ΡΡΡ ΠΈΠΌΠ΅Π½Π΅ΠΌ, ΠΎΡΡΠ° ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½Π°; ΡΡΠ΄Ρ ΠΏΠΎ ΡΡΠΎΠΌΡ ΠΈΠΌΠ΅Π½ΠΈ, ΠΎΡΠ΅Ρ Π±ΡΠ», Π²Π΅ΡΠΎΡΡΠ½ΠΎ, Π°Π»Π°Π½ΠΎΠΌ. Π‘Ρ. Β«ΠΠΎΠΌΠΌΠ΅Π½ΡΠ°ΡΠΈΠΉΒ», ΠΏΡΠΈΠΌ. 660, Π° ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ Ρ Π. Π€ΡΠΈΠ΄ΡΠΈΡ Π° (S. 381) ΠΈ Ρ Π€. Π. ΠΡΠ°ΡΠ½Π° (Β«Π Π°Π·ΡΡΠΊΠ°Π½ΠΈΡ Π² ΠΎΠ±Π»Π°ΡΡΠΈ Π³ΠΎΡΠΎ-ΡΠ»Π°Π²ΡΠ½ΡΠΊΠΈΡ ΠΎΡΠ½ΠΎΡΠ΅Π½ΠΈΠΉΒ», I, ΡΡΡ. 98, ΠΏΡΠΈΠΌ. 2).
17
Β«ΠΡΠ°ΠΊ, ΠΠΎΡΠ΄Π°Π½, Π²ΡΠ΄Π°Π²Π°Ρ ΡΠ΅Π±Ρ Π·Π° Π³ΠΎΡΠ°, Π½ΠΈΠΊΠ°ΠΊ Π½Π΅ ΠΎΡΡΠΈΡΠ°Π΅Ρ, ΡΡΠΎ ΠΎΠ½ Π°Π»Π°Π½Β» (Β«Et ita Jordanes, cum Gothus se ferat, nequaquam Alanum se esse negatΒ», β Prooem., p. VII).
18
Π€Ρ. Π‘ΡΠ΅ΡΡΠ΅Π½Ρ ΡΠΊΠ°Π·Π°Π» Π½Π° ΠΎΠ±ΡΠ°Π·Π΅Ρ ΡΠΎΠΉ ΠΆΠ΅ ΠΏΠ°Π»Π΅ΠΎΠ³ΡΠ°ΡΠΈΠΈ ΠΈ ΡΠΎΠ³ΠΎ ΠΆΠ΅ Π²ΡΠ΅ΠΌΠ΅Π½ΠΈ, ΡΡΠΎ ΠΈ ΠΠΎΠ·Π°Π½Π½ΡΠΊΠΈΠΉ ΡΡΠ°Π³ΠΌΠ΅Π½Ρ. ΠΡΠΎ β ΡΡΠΊΠΎΠΏΠΈΡΡ, ΠΎΠΏΡΠ±Π»ΠΈΠΊΠΎΠ²Π°Π½Π½Π°Ρ Π² 1909 Π³. Π‘. ΠΡΠ°Π½Π΄ΡΠΎΠΌ (S. Brandt, Γber ein Fragment des Justinus aus der Sammlung E. Fischer in Weinheim, β Β«Neue Heidelberger JahrbΓΌcherΒ», 1909, S. 109β114). ΠΠΎΠ»ΡΡΠΎΠ΅ ΡΡ ΠΎΠ΄ΡΡΠ²ΠΎ ΡΡΡΠ΅ΡΡΠ²ΡΠ΅Ρ ΠΌΠ΅ΠΆΠ΄Ρ ΠΏΠΈΡΡΠΌΠΎΠΌ ΠΠΎΠ·Π°Π½Π½ΡΠΊΠΎΠ³ΠΎ ΡΡΠ°Π³ΠΌΠ΅Π½ΡΠ° ΠΈ ΠΠ΅Π½ΡΠΊΠΈΠΌ ΠΊΠΎΠ΄Π΅ΠΊΡΠΎΠΌ (Cod. Lat. 430), ΡΠΎΠ΄Π΅ΡΠΆΠ°ΡΠΈΠΌ ΠΠ°Π»ΡΠ΅ ΠΠΎΡΡΡΠΊΠΈΠ΅ Π°Π½Π½Π°Π»Ρ, Π½Π°ΠΏΠΈΡΠ°Π½Π½ΡΠ΅ Π² 815 Π³. ΠΠ΄Π΅ΡΡ Π²ΠΈΠ΄Π½Ρ Π²ΡΠ΅ ΡΠ΅ΡΡΡ ΠΏΡΠ΅ΠΊΡΠ°ΡΠ½ΠΎΠ³ΠΎ, Π²ΠΏΠΎΠ»Π½Π΅ Π²ΡΡΠ°Π±ΠΎΡΠ°Π½Π½ΠΎΠ³ΠΎ ΠΎΡΡΡΠΎΠ²Π½ΠΎΠ³ΠΎ ΠΌΠΈΠ½ΡΡΠΊΡΠ»Π° VIIIβIX Π²Π²., ΠΏΡΠ°ΠΊΡΠΈΠΊΠΎΠ²Π°Π²ΡΠ΅Π³ΠΎΡΡ Π² ΡΠΊΡΠΈΠΏΡΠΎΡΠΈΠΈ ΠΌΠΎΠ½Π°ΡΡΡΡΡ Π€ΡΠ»ΡΠ΄Ρ (ΡΠΌ.: Β«Monumenta palaeographica. DenkmΓ€ler der Schreibkunst des MittelaltersΒ», hrsg. von A. Chroust, I. Serie, II. Bd. MΓΌnchen, 1904, XI. Lieferung, Taf. 8a). ΠΠ°ΠΌΠ΅ΡΠ½ΠΎΠ΅ ΡΡ ΠΎΠ΄ΡΡΠ²ΠΎ ΠΈΠΌΠ΅Π΅ΡΡΡ ΡΠ°ΠΊΠΆΠ΅ ΠΌΠ΅ΠΆΠ΄Ρ ΠΏΠΈΡΡΠΌΠΎΠΌ ΠΠΎΠ·Π°Π½Π½ΡΠΊΠΎΠ³ΠΎ ΡΡΠ°Π³ΠΌΠ΅Π½ΡΠ° ΠΈ ΠΏΠΈΡΡΠΌΠΎΠΌ ΠΡΠ»ΡΠ½ΡΠΊΠΎΠ³ΠΎ ΠΊΠΎΠ΄Π΅ΠΊΡΠ° Π½Π°ΡΠ°Π»Π° IX Π²., ΡΠΎΠ΄Π΅ΡΠΆΠ°ΡΠ΅Π³ΠΎ ΠΎΠ΄Π½ΠΎ ΠΈΠ· Π±ΠΎΠ³ΠΎΡΠ»ΠΎΠ²ΡΠΊΠΈΡ ΡΠΎΡΠΈΠ½Π΅Π½ΠΈΠΉ ΠΠ»ΠΊΡΠΈΠ½Π° (Β«Expositio in psalmum 118Β»); ΡΠΌ.: Β«Schrifttafeln zur Erlernung der lateinischen PalaeographieΒ», hrsg. von W. Arndt, 3. Aufl. von M. Tangi, II. Heft, Berlin, 1898, Taf. 39. ΠΠ»ΠΈΠ·ΠΊΠΎ ΠΊ ΠΏΠΈΡΡΠΌΡ ΠΠΎΠ·Π°Π½Π½ΡΠΊΠΎΠ³ΠΎ ΡΡΠ°Π³ΠΌΠ΅Π½ΡΠ° ΠΎΡΡΡΠΎΠ΅ Π°Π½Π³Π»ΠΎΡΠ°ΠΊΡΠΎΠ½ΡΠΊΠΎΠ΅ ΠΏΠΈΡΡΠΌΠΎ ΠΊΠΎΠ΄Π΅ΠΊΡΠ°, ΡΠΎΠ΄Π΅ΡΠΆΠ°ΡΠ΅Π³ΠΎ Β«Π¦Π΅ΡΠΊΠΎΠ²Π½ΡΡ ΠΈΡΡΠΎΡΠΈΡΒ» ΠΠ΅Π΄Ρ ΠΈ Ρ ΡΠ°Π½ΡΡΠ΅Π³ΠΎΡΡ Π² ΡΠ½ΠΈΠ²Π΅ΡΡΠΈΡΠ΅ΡΡΠΊΠΎΠΉ Π±ΠΈΠ±Π»ΠΈΠΎΡΠ΅ΠΊΠ΅ Π² ΠΡΠΌΠ±ΡΠΈΠ΄ΠΆΠ΅ (Ms. Kk. V., 16). ΠΠΎΠ΄Π΅ΠΊΡ Π΄Π°ΡΠΈΡΡΠ΅ΡΡΡ ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅ΡΠ½ΠΎ 737 Π³. Π€ΠΎΡΠΌΡ Π±ΡΠΊΠ² ΡΡ ΠΎΠ΄Π½Ρ, Π½ΠΎ ΠΏΠΎ ΠΎΠ±ΡΠ΅ΠΌΡ Π½Π°ΡΠ΅ΡΡΠ°Π½ΠΈΡ ΡΡΠΈΡΡ ΠΡΠΌΠ±ΡΠΈΠ΄ΠΆΡΠΊΠΎΠΉ ΡΡΠΊΠΎΠΏΠΈΡΠΈ Π½Π΅ΡΠΊΠΎΠ»ΡΠΊΠΎ ΠΎΠΊΡΡΠ³Π»ΡΠΉ, Π° ΡΡΠΈΡΡ ΠΠΎΠ·Π°Π½Π½ΡΠΊΠΎΠΉ ΡΡΠΊΠΎΠΏΠΈΡΠΈ Π±ΠΎΠ»Π΅Π΅ ΠΎΡΡΡΡΠΉ. ΠΡΠ΅Π΄ΠΏΠΎΠ»Π°Π³Π°Π΅ΡΡΡ, ΡΡΠΎ ΠΡΠΌΠ±ΡΠΈΠ΄ΠΆΡΠΊΠ°Ρ Β«Π¦Π΅ΡΠΊΠΎΠ²Π½Π°Ρ ΠΈΡΡΠΎΡΠΈΡΒ» ΠΠ΅Π΄Ρ Π±ΡΠ»Π° Π½Π°ΠΏΠΈΡΠ°Π½Π° Π² ΠΌΠΎΠ½Π°ΡΡΡΡΠ΅ ΠΡ ΡΠ΅ΡΠ½Π°Ρ (Π² ΠΡΠΊΡΠ΅ΠΌΠ±ΡΡΠ³Π΅) (ΡΠΌ.: Fr. Steffens, Lateinische PalΓ€ographie, Supplement, Trier, 1909. Taf. 14).