Π§ΠΈΡ‚Π°ΠΉΡ‚Π΅ ΠΊΠ½ΠΈΠ³ΠΈ ΠΎΠ½Π»Π°ΠΉΠ½ Π½Π° Bookidrom.ru! БСсплатныС ΠΊΠ½ΠΈΠ³ΠΈ Π² ΠΎΠ΄Π½ΠΎΠΌ ΠΊΠ»ΠΈΠΊΠ΅

Π§ΠΈΡ‚Π°Ρ‚ΡŒ ΠΎΠ½Π»Π°ΠΉΠ½ Β«Π˜Π»Π°Ρ€ΠΈΠΉ, Спископ ΠŸΠΈΠΊΡ‚Π°Π²ΠΈΠΉΡΠΊΠΈΠΉΒ». Π‘Ρ‚Ρ€Π°Π½ΠΈΡ†Π° 77

Автор Иван Попов

Qui si per fidem vitae que probitatem capaces evangeliorum esse potuissent, scireat Verbum in principio Deum, et hoc a prinicipio apud Deum, et natum esse ex eo, qui erat et hoc in eo esse, qui natus est, quod is ipse est penes quem erat ante quam nasceritur: eamdem scilicet aeternitatem esse et gignentis et geniti (ib., XXXI, 3).

8

Clemens. Rom. Π•Ρ€. II, с. 9. Hermus. Past. Simii. 5. Iren. Lib. V, 1. Tertul. Contr. Prax. 27. Но это ΠΆΠ΅ Π½Π°ΠΈΠΌΠ΅Π½ΠΎΠ²Π°Π½ΠΈΠ΅ прилагаСтся ΠΊ Π‘Π»ΠΎΠ²Ρƒ Π‘ΠΎΠΆΠΈΡŽ ΠΈ Π½Π΅ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€Ρ‹ΠΌΠΈ восточными писатСлями, Π½ΠΎ Π΄Π°Π»Π΅ΠΊΠΎ Π½Π΅ Ρ‚Π°ΠΊ ΠΏΠΎΡΠ»Π΅Π΄ΠΎΠ²Π°Ρ‚Π΅Π»ΡŒΠ½ΠΎ ΠΈ систСматичСски, ΠΊΠ°ΠΊ Π½Π° Π—Π°ΠΏΠ°Π΄Π΅. Π‘ΠΌ. Theophil. Ant.; Athanasius, Π•Ρ€. ad Serap. De ineam.

9

Π’ этом случаС Π˜Π»Π°Ρ€ΠΈΠΉ Ρ‚ΠΎΡ‡Π½ΠΎ слСдуСт Π·Π°ΠΏΠ°Π΄Π½ΠΎΠΉ Ρ‚Ρ€Π°Π΄ΠΈΡ†ΠΈΠΈ. Herm. Sim. V; Justin. Apol. 2; Irinaeus. Adv. haer. VI; Tertullianus, Contr. Prax. 26; De carne Christi, 18; Lactantius. Inst. IV, 12.

10

Sordibus polluta corporis et interioris vitii immundiciis dissoluta fimbriam vestis per iidem festinat attingere donum videlicet Spiritus Sancti de Christi corpore modi fimbriae exeuntis cum apostolis conversata contingere (ib., IX, 6). Cum potestas intra corpus manens rebus exducis efficientiam auderet sanitatis, et usque in vestium fimbrias operatio divina procederet. Non enim divisibilis et comprehensibilis erat Deus, ut corpore clauderetur. Ipse enim dona in Spiritu dividit; coeterum non dividitur in donis (ib., IX, 7).

11

Ibid., XIV, 19.

12

Π’ коммСнтариях Π½Π° Π•Π²Π°Π½Π³Π΅Π»ΠΈΠ΅ ΠΎΡ‚ ΠœΠ°Ρ‚Ρ„Π΅Ρ Π΅ΡΡ‚ΡŒ ΠΎΠ΄ΠΈΠ½ Ρ‚ΠΎΠ»ΡŒΠΊΠΎ Ρ„Π°ΠΊΡ‚, ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€Ρ‹ΠΉ ΠΏΡ€ΠΎΡ‚ΠΈΠ²ΠΎΡ€Π΅Ρ‡ΠΈΡ‚, ΠΏΠΎ-Π²ΠΈΠ΄ΠΈΠΌΠΎΠΌΡƒ, Ρ‚ΠΎΠ»ΡŒΠΊΠΎ Ρ‡Ρ‚ΠΎ сдСланному ΠΎΠ±ΠΎΠ±Ρ‰Π΅Π½ΠΈΡŽ. Π­Ρ‚ΠΎ β€” Ρ‚ΠΎΠ»ΠΊΠΎΠ²Π°Π½ΠΈΠ΅ Π˜Π»Π°Ρ€ΠΈΡ Π½Π° СвангСльскоС повСствованиС ΠΎ ΠΊΡ€Π΅Ρ‰Π΅Π½ΠΈΠΈ Господа Π² Π˜ΠΎΡ€Π΄Π°Π½Π΅. Π­Ρ‚ΠΎ повСствованиС прСдставляло большиС трудности для объяснСния Π΅Π³ΠΎ, исходя ΠΈΠ· отоТдСствлСния Π”ΡƒΡ…Π° ΠΈ Π‘Ρ‹Π½Π°. На Π₯риста ΠΏΠΎ Π²Ρ‹Ρ…ΠΎΠ΄Π΅ Π•Π³ΠΎ ΠΈΠ· Π²ΠΎΠ΄Ρ‹ сошСл Π”ΡƒΡ… Бвятой Π² Π²ΠΈΠ΄Π΅ голубя. НСвозмоТно Π²ΠΈΠ΄Π΅Ρ‚ΡŒ Π² НСм Π”ΡƒΡ…Π°-Π‘Ρ‹Π½Π°, ΠΏΠΎΡ‚ΠΎΠΌΡƒ Ρ‡Ρ‚ΠΎ послСдний ΡƒΠΆΠ΅ находился Π²ΠΎ Π₯ристС. ВСроятно, видя это Π·Π°Ρ‚Ρ€ΡƒΠ΄Π½Π΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΈ Π½Π΅ ТСлая ΠΎΡ‚ΡΡ‚ΡƒΠΏΠΈΡ‚ΡŒ ΠΎΡ‚ Ρ‚Ρ€Π°Π΄ΠΈΡ†ΠΈΠΎΠ½Π½ΠΎΠ³ΠΎ мнСния, Π˜Π»Π°Ρ€ΠΈΠΉ Π½Π°ΠΌΠ΅Ρ€Π΅Π½Π½ΠΎ допускаСт Π² ΠΈΠ·Π»ΠΎΠΆΠ΅Π½ΠΈΠΈ Π½Π΅ΡΡΠ½ΠΎΡΡ‚ΡŒ. Но Π΅ΡΡ‚ΡŒ косвСнныС Π΄Π°Π½Π½Ρ‹Π΅, Π½Π° основании ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€Ρ‹Ρ… ΠΌΠΎΠΆΠ½ΠΎ Π΄ΡƒΠΌΠ°Ρ‚ΡŒ, Ρ‡Ρ‚ΠΎ Π² нисшСдшСм Π”ΡƒΡ…Π΅ Бвятом ΠΎΠ½ Π²ΠΈΠ΄Π΅Π» Π’Ρ€Π΅Ρ‚ΡŒΠ΅ Π›ΠΈΡ†ΠΎ Бвятой Π’Ρ€ΠΎΠΈΡ†Ρ‹Β·. О Π³ΠΎΠ»ΡƒΠ±Π΅ ΠΎΠ½ Π³ΠΎΠ²ΠΎΡ€ΠΈΡ‚ ΠΊΠ°ΠΊ ΠΎ символС этого послСднСго (ib., XXI, 4). Если Ρ‚Π°ΠΊΠΎΠ²ΠΎ Π±Ρ‹Π»ΠΎ Π΅Π³ΠΎ ΠΌΠ½Π΅Π½ΠΈΠ΅, Ρ‚ΠΎ ΠΈ ΠΏΠΎΠ΄ нисшСдшим Π² Π²ΠΈΠ΄Π΅ голубя Π”ΡƒΡ…ΠΎΠΌ ΠΎΠ½ Π΄ΠΎΠ»ΠΆΠ΅Π½ Π±Ρ‹Π» Ρ€Π°Π·ΡƒΠΌΠ΅Ρ‚ΡŒ Π½Π΅ Π‘Ρ‹Π½Π°, Π° ΠΈΠΌΠ΅Π½Π½ΠΎ Π”ΡƒΡ…Π° Бвятого. Π”Π°Π»Π΅Π΅, Π² самом Ρ‚ΠΎΠ»ΠΊΠΎΠ²Π°Π½ΠΈΠΈ ΠΎΠ½ выясняСт, Ρ‡Ρ‚ΠΎ ΠΊΡ€Π΅Ρ‰Π΅Π½ΠΈΠ΅ Господа Π±Ρ‹Π»ΠΎ ΠΏΡ€ΠΎΠΎΠ±Ρ€Π°Π·ΠΎΠΌ нашСго крСщСния: ΠΊΠ°ΠΊ послС омовСния Π₯риста Π² Π²ΠΎΠ΄Π΅ Π½Π° НСго Π±Ρ‹Π»ΠΎ Π½Π°ΠΈΡ‚ΠΈΠ΅ Бвятого Π”ΡƒΡ…Π°, Ρ‚Π°ΠΊ ΠΈ Π½Π° ΠΊΡ€Π΅Ρ‰Π°Π΅ΠΌΠΎΠ³ΠΎ, ΠΊΠΎΠ³Π΄Π° ΠΎΠ½ Π²Ρ‹Ρ…ΠΎΠ΄ΠΈΡ‚ ΠΈΠ· Π²ΠΎΠ΄Ρ‹, нисходит Π”ΡƒΡ… Бвятой (ib., II, 6). Π—Π΄Π΅ΡΡŒ воспроизводится тСртуллиановскоС ΡƒΡ‡Π΅Π½ΠΈΠ΅ ΠΎ ΠΊΡ€Π΅Ρ‰Π΅Π½ΠΈΠΈ, Π° Π’Π΅Ρ€Ρ‚ΡƒΠ»Π»ΠΈΠ°Π½ Ρ€Π°Π·ΡƒΠΌΠ΅Π» ΠΏΠΎΠ΄ Π”ΡƒΡ…ΠΎΠΌ Бвятым Π’Ρ€Π΅Ρ‚ΡŒΠ΅ Π›ΠΈΡ†ΠΎ Бвятой Π’Ρ€ΠΎΠΈΡ†Ρ‹. ЕстСствСнно поэтому Π±Ρ‹Π»ΠΎ Π±Ρ‹ ΠΈ Π² словах Π˜Π»Π°Ρ€ΠΈΡ ΠΏΡ€Π΅Π΄ΠΏΠΎΠ»ΠΎΠΆΠΈΡ‚ΡŒ Ρ‚Ρƒ ΠΆΠ΅ ΠΌΡ‹ΡΠ»ΡŒ, Ссли Π±Ρ‹ Π² ΠΏΠ°Ρ€Π°Π³Ρ€Π°Ρ„Π΅ ΠΎ ΠΏΠ»ΠΎΠ΄Π°Ρ… крСщСния, состоящих Π² ΠΎΠ±Π½ΠΎΠ²Π»Π΅Π½ΠΈΠΈ Ρ‡Π΅Π»ΠΎΠ²Π΅ΠΊΠ°, ΠΎΠ½ Π½Π΅ приписывал ΠΈΡ… Π΄Π΅ΠΉΡΡ‚Π²ΠΈΡŽ Π‘Π»ΠΎΠ²Π° БоТия ΠΈ Π”ΡƒΡ…Π°, ΠΏΠΎΡ‚ ΠšΠΎΡ‚ΠΎΡ€Ρ‹ΠΌ, вслСдствиС упоминания ΠΎ НСм наряду с Π‘Π»ΠΎΠ²ΠΎΠΌ, ΠΌΠΎΠΆΠ½ΠΎ Ρ€Π°Π·ΡƒΠΌΠ΅Ρ‚ΡŒ Π”ΡƒΡ…Π°-Π‘Ρ‹Π½Π° (Cum ergo innovamur baptismi lavacro per verbi virtutem... per Spiritum anima et corpore innovati... novus homo per Verbum Dei divisus ab illis... divisi que tres duobus subjacebant in dominatum eorum de Spiritus novitate potioribus) (ib., X, 24).

13

Igitur cum esuriit Dominus non inediae subrepsit operatio: sed virtus illa, quadraginta dierum non mota jejunio, naturae suae hominem derelinquit. Non enim erat a Deo diabolus, sed a carne vincendus (III, 2).

14

Clamor vero ad Deum, corporis vox est, recedentis a Se Verbi Dei contestata dissidium… Sed relinquitur, quia erat homo etiam morte perugendus (ib., XXXIII, 6).

15

Postremo post triduum in vitam ex morte redeuntem, consociatam Spiritus et substantiae aeternitati materiem ad coelum assumpti corporis retulisse (ib., IV, 14).

16

Post dies sex, gloriae dominicae habitus ostenditur: sex millium scilicet annorum temporibus evolutis regni celestis honor (ΠΌΠΎΠ»Ρ‡Π°Π»ΠΈΠ²ΠΎ подразумСваСтся dandus praefiguratur) (ib., XVII, 2). Π§Π΅ΡΡ‚ΡŒ Царствия НСбСсного β€” это Ρ‚Π° слава, ΠΊΠΎΡ‚ΠΎΡ€ΠΎΠΉ Π±ΡƒΠ΄ΡƒΡ‚ ΠΎΠ±Π»Π΅Ρ‡Π΅Π½Ρ‹ Ρ‚Π΅Π»Π° Π²ΠΎΡΠΊΡ€Π΅ΡΡˆΠΈΡ… ΠΏΡ€Π°Π²Π΅Π΄Π½ΠΈΠΊΠΎΠ².

17

Dei voluntas est, ut unum ex illis magis evolet, sed lex ex constitutione Dei profectu decuriit unum ex eis potius decidere. Quem admodum autem si evolarent, unum essent id est corpus in naturam animae transisset et gravitas illa terrenae materiae in profectum et substantiam animae abderetur, fieretque corpus potius spiritale; ita peccatorum pretio venditis in naturam corporum animae subtilitas ingravescit et terrenam contragit ex vitiorum sorde materiam, fitque unum ex illis quod tradatur in terram (X, 19).

18

ΠŸΡ€ΠΎΠ΄ΠΎΠ»ΠΆΠ΅Π½ΠΈΠ΅. Начало Π² сборникС 4.

19

Verbum sonus vocis est, el enuntiatio negotiorum, et elocutio cogitationum... Verbum hoc (Verbum Dei) res est, non sonus; natura, non sermo; Deus, non inanitas est (De Tr., II, 15).

20

Quae idcirco etiam substantia est, quia res quae est, necesse est subsistat in ses (De Synod., 12).

21

De Tr., VII, 39. In Ps. 2, 41.

22

Naturalis generis proprietas (De Tr., VII, 11). Genuina proprietas (De Synod., 57).

23

3 Essentia est res quae est, vel ex quibus est, et quae in eo quod maneat subsistit Dici autem essentia, et natura, et genus, et substantia uniuscujusque rei poterit… Quai idcirco etiam substantia, est, quia res quae est, necesse est subsistat in sese; quidquid autem subsistit, sine dubio in genere vel natura vel substantia maneat. Cum ergo essentiam dicimus significare naturam vel genus vel substantiam, intelligimus ejus rei quae in his omnibus semper esse subsistat (De Synod.. 12).

24

Interrogo, utrum id ipsum sit honor, quod voluntas; cum voluntas motus mentis sit, at vero honor naturae aut species aut dignitas (De Tr., VIII, 12). Numquam diversitas rerum, nisi et in honore diverso est. Res enim eaedem venerationis ejusdem sunt (ib., XII, 7).

25

Rivum fons effundat aborigine, aut ramum arbor teneat in caudice, aut calorem ignis enwttat in spatium. Haec enim abse inseparabili protensione manent potius deienta, quam sibi sunt: dum et calor in igne est, et in arbore ramus est, et rivus in est. Et haec ipsa res sola sibi est potius, quam res ex re substituta est: quia non anuci arbor quam ramus, neque ignis quam calor, neque fons possit esse quam rivus (De Tr., IX, 37).

26

Non enim verbi hujus apprehendo rationem, si dicatur mihi, ignis esi, sed non est verus ignis (ib., V, 14).

27

Ubi nuncupatio est generis alieni, ibi existimatur veritas ejusdem generis non inesse (ib., V, 11).

28

Aut quae in utroque naturae diversitas est, ubi ejusdem naturae unum atque idem nomen est? (ib., V. 20).

29

Π‘Π»Π΅Π΄ΡƒΠ΅Ρ‚, ΠΎΠ΄Π½Π°ΠΊΠΎ, ΠΎΡ‚ΠΌΠ΅Ρ‚ΠΈΡ‚ΡŒ, Ρ‡Ρ‚ΠΎ этот взгляд Π½Π΅ выдСрТиваСтся Π˜Π»Π°Ρ€ΠΈΠ΅ΠΌ ΠΏΠΎΡΠ»Π΅Π΄ΠΎΠ²Π°Ρ‚Π΅Π»ΡŒΠ½ΠΎ. Π’Π°ΠΊ, ΠΎΠ½ Π½Π°Π·Ρ‹Π²Π°Π΅Ρ‚ имя ΠŸΠ΅Ρ€Π²ΠΎΠΉ Π˜ΠΏΠΎΡΡ‚Π°ΡΠΈ Π‘Π². Π’Ρ€ΠΎΠΈΡ†Ρ‹ β€” ΠžΡ‚Π΅Ρ†, Ρ‡Ρ‚ΠΎ слуТит Π½Π΅ Ρ€ΠΎΠ΄ΠΎΠ²Ρ‹ΠΌ свойством Π•Π³ΠΎ, Π° ΠΎΡ‚Π»ΠΈΡ‡ΠΈΡ‚Π΅Π»ΡŒΠ½ΠΎΠΉ ΠΎΡΠΎΠ±Π΅Π½Π½ΠΎΡΡ‚ΡŒΡŽ (De Tr., III, 17. In Ps. 137, De Π’r.. II. 61.

30

Caelerum ulterius sensum suum quam sibi constituta sit natura non tendens (De Tr., III, 24).

31

Non enim concipiunt imperfecta perfectum, neque quod ex alio subsistit, absolute vel auctoris sui potest intelligentiam obtinere, vel propriam: se quidem in eo tantum quod est sentiens... Motum enim suum non sibi debet, sed auctori: et idcirco id, quod in aliud ex auctore subsistit, imperfectum sibi est, dum constat aliunde (ib., III, 24).

32

Infinitus, quia non ipse in aliquo, sed intra eum omnia; semper extra locum, quia non continetur; semper ante aevum, quia tempus ab eo est. Curre sensu si quid ei putas ultimum esse, eum semper invenies: quia cum semper intendas, semper est quod intendas... Iterum revolve tempora, esse semper invenies: et cum calculi numerus in sermone defecerit, Deo tamen semper esse non deficit (De Tr., II, 6; XII, 24).

33

Vita sensusque hominum In errore ac potius nocte inscientiae manent, dum carnali infecta contagio in profundo ignorantiae per gravitatem naturae, cui admixta est, de linetur (In Ps. 118, 14, 1).

34

Ut ad rationem dicti ea tantum sufficiat auctoritas, quod a Deo dictum sit (De Tr., III, I).

35

Juxta quod et Dominus Jesus Christus ordinavit discipulos dicens. Pergile, et docete universas gentes, baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti (Matth. XXVIII, 19); manifeste utique Patris vere patris, certumque Filii vere filli et Spiritus sancti vere spiritus sancti; hisque nominibus non simpliciter neqaue otiose propositis, sed significantibus diligenter propriam uniuscujusque nominatorum substantiam et ordinem et gloriam, ut sint quidem per substantiam tria, per consonandam vero unum (De Synod., 29).

36

Vel eum (Christum) ipsum esse Patrem et Filium et sanctum Spiritum, vel in nascibilem filium (ibid., 34).

37

Et si quis innascibiem Deum, vel partem ejus, de Maria natum esse audet di cerer anathema sit (IV). Si quis substantiam Dei dilatari et contrahi dicit: anathema sit (VI). Si quis dilatatam substantiam Dei filium dicat facere: aut latitudinem substan tiae ejus, sicuti sibi videtur Filium nominet: anathema sit (VII). Si quis Deum et hominem de Maria natum dicens. Deum innascibilem sic intelligit; anathema sit (X). Si quis Patrem et Filium et Spiritum sanctum unam personam dicat: anathema sit (XVIII). Si quis Spiritum sanctum paracletum dicens, innascibilem Deum dicat: anathema sit (XIX). Si quis, sicuti docuit nos Dominus, non alium dicat Paracletum a Filio; dixit enim: Et alterum paracletum initiet vobis Pater, quem rogabo ego (Joan. XIV. 16), anathema sit (XX). Si quis Spiritum sanctum pariem dicat Patris vel Filo anathema sit (XXI) (De Synod., 38).

38

Credimus... in unum Deum patrem omnipotentem cunctorum que sunt aedificatorem et factorem et provisorem, de quo omnia: et in unum Dominum Jesum Christum Filium ipsius Unigenitum, Deum per quem omnia (Ant.). Credimus in unum Deum Patrem omnipotentem, creatorem et factorem universorum, ex quo omnis paternitas in coelis et in terra nominatur. Credimus et in Unigenitum ejus Filium Dominum nostrum Jesum Christum, qui ante omnia saecula ex Patre genitus est, Deum ex Deo, lumen ex lumine, per quem facta sunt omnia (Philip.). Credimus in unum Deum patrem omnipotentem, creatorem et conditorem, ex quo omnis paternitas in coelo et in terris nominatur. Et in unicum (ΠΏΠΎ-Π³Ρ€Π΅Ρ‡. Unigenitum) ejus Filium Dominum nostrum Jesum Christum, qui ante omnia saecula ex Patre natus est, Deum ex Deo, lumen ex lumine, per quem facta sumt omnia (Sirm. De Svnod.. 29, 34. 38).

39

Similiter et eos, qui dicunt tres esse deos… anthematizat sancta et catholica Ecclesia (Philip. De Synod., 34). Si quis Patrem et Filium et Spiritum sanctum tres dicat deos: anathema sit (anath. XXII) (De Synod., 38).

40

Et si quis Filium conditionem dicit, quemadmodum unum conditionum; aut nativitatem, sicut sunt nativitates: aut factionem, sicut sunt facturae, et non sicut divinae Scripturae tradiderunt singula quaeque, quae superius dicta sunt... anathema sit (Ant. Si quis voluntate Dei, tamquam unum aliquid de creatura, factum dicat Filium: anathema sit (Sirm. anath. XXIV) (De Synod., 30. 38).

41

Eos autem, qui dicunt de non exstantibus esse filium Dei, vel ex alia substantia, et non ex Deo… alienos novit sancta et catholica Ecclesia (Philip.). Eos autem qui dicunt: De nullis exstantibus Filius, vel de altera substantia, et non ex Deo… alienos scit sancta et catholica Ecclesia (Sirm. anath. I) (De Synod., 34, 38).

42

Credimus et in Unigenitum ejus Filium Dominum nostrum Jesum Christum, qui ante omnia saecula ex Patre genitus est. Deum ex Deo, lumen ex lumine, per quem tacta sunt omnia quae in coelis et quae in terra, visibilia et invisibilia: qui est verbum, et sapientia, et virtus, et vita, et lumen verum (Philip. De Synod., 34). Π‘ΡƒΠΊΠ²Π°Π»ΡŒΠ½ΠΎ Ρ‚ΠΎ ΠΆΠ΅ ΠΏΠΎΠ²Ρ‚ΠΎΡ€Π΅Π½ΠΎ Π² Бирмийской Ρ„ΠΎΡ€ΠΌΡƒΠ»Π΅ (De Synod., 38).

43